Willem Snapper's nieuwsbrief nr 642 van 1 november 2020.
U kunt zich altijd per mail aan- of afmelden voor de maandelijkse aankondiging: wsnapper@mopti.nl
uit mijn archief: een bad in een bassin in een van onze tuinen
De volgende nieuwsbrief verwacht ik begin december.
gijzelaars en veel terroristen vrij
en
ik ben furieus en leer mijn les
Vrijdag 9 oktober
Ik wil proberen minder te schrijven. Dat valt niet mee, want voor mij is mijn nieuwsbrief ook een middel om mijn dagelijkse problemen een beetje te delen. Ik zal proberen het midden te houden.
Het belangrijkste nieuws van de week is eigenlijk wel de bevrijding van oppositieleider Soumaïla Cissé, die 6 maanden geleden in de buurt van Tombouctou werd gegijzeld door een terroristische organisatie. Tijdens het bewind van IBK met schaarse onderhandelingen hem te bevrijden, maar dat is niet gelukt. In hoeverre die onderhandelingen vanuit de regering serieus waren is niet zeker.
Daarnaast is ook de 75-jarige Spohie Pétronin vrijgelaten, een Franse ontwikkelingswerkster die zich in de omgeving van Gao bekommerde om het lot van misdeelde kinderen. Zij werd werd vier jaar gevangengehouden. Verder begrijp ik dat ook twee Italianen zijn vrijgelaten, van wie weinig bekend is. Er is een nogal zware deal gesloten tussen de terroristen en de onderhandelaars, de vier gegijzelden werden door Bamako uitgeruild tegen meer dan 200 terroristen. Hoe die onderhandelingen zijn gelopen is niet erg duidelijk. Ongetwijfeld zijn de onderhandelingen in een stroomversnelling terecht gekomen na de staatsgreep van 18 augustus. Het kan heel goed dat de min of meer extremistische imam Mahmoud Dicko hier een belangrijk aandeel in had, de belangrijkste aanjager rond de afzetting van IBK. Deze werd uiteindelijk door de militaire junta tot aftreden gedwongen. Of er voor de vrijlating ook losgeld is betaald is niet bekend. Eerder werden voor de vrijlating van Soumaïla Cissé astronomische bedragen gevraagd.
Er werden tegelijk nog twee Italianen vrijgelaten bij de grote uitruil. Het betreft de Italiaanse priester Pierluigi Maccali, die in Niger werd ontvoerd en de Italiaanse fietstoerist Nicola Chiacchio. Beiden werden in 2018 ontvoerd. De laatste werd gegijzeld terwijl hij op de fiets op weg was van Mauritanië naar Tombouctou, aan absoluut onverantwoorde onderneming met zijn gijzeling tot gevolg. (In andere persberichten was hij op weg van Tombouctou naar Douentza, maar dat is naar mijn mening onjuist.)
Nog steeds worden meerdere andere westerlingen vastgehouden door Jama’at Nasr al-Islam wal Muslimin (JNIM), zoals de Colombiaanse non Gloria Cecilia Narváez Argoti, die in het westen van Mali werd ontvoerd, Christo Botma uit Zuid Afrika, die mogelijk niet meer in leven is, Julian Ghergut uit Roemenië, van wie weinig bekendis en de Zwitserse Beatrice Stockly, die na een eerste ontvoering naar Gao terugkeerde om door te gaan met het uitdragen van het Christelijk geloof. JNIM is een terroristische/jihadistische groep die al vele jaren de meest verschrikkelijke aanslagen pleegt, de belangrijkste leider is de gevreesde salafist Iyad Ag Ghaly. Voor zover ik weet wordt er verder in Mali ook sinds 2016 een Australische arts op leeftijd gegijzeld. Kenneth Elliot leidde in Djibo samen met zijn vrouw in het noorden van Burkina een medische kliniek. De vrouw werd enkele weken na de gijzeling vrijgelaten. Van Ken heb ik nooit meer iets gehoord.
Nog dezelfde dag krijg ik het bericht dat Betrice Stockly een maand geleden in gevangenschap door haar gijzelnemers is gedood.
uit mijn archief: een visser op de Niger
Niet iedereen is zo gelukkig met die gigantische uitwisseling van terroristen tegen gijzelaars. Het wordt in Mali over het algemeen gezien als een nederlaag. De terroristen versterken zich en het leger kan opnieuw beginnen. Onder de bevrijde terroristen bevinden zich zware misdadigers die bij grote aanslagen waren betrokken en waarbij tientallen doden te betreuren waren, aanslagen onder meer in Bamako, Ivoorkust en in Sévaré!. Het is een slag in het gezicht van de Franse militaire missie Barkhane die grote inspanningen verrichtte om deze misdadigers te pakken en ze over te dragen aan de Malinese justitie. Maar vergeet ook het Malinese leger niet dat veel manschappen verloor door aanslagen en bij pogingen jihadisten te arresteren. Zo werden gisteren in Berdossou in de buurt van Koro drie militairen gedood en twee militaire voertuigen door de jihadisten geconfisqueerd. En verder is het nog steeds zeer onrustig, het lijkt of overal aanslagen plaatsvinden.
Lassine is druk bezig met het opknappen van de mototaxi van Kalifa. Alles is kapot, het is verschrikkelijk. Hoewel de reparaties financieel relatief nog meevallen, de eventuele opbrengst bij verkoop wordt alsmaar minder. Als we (Paul) de helft van de aankoopprijs nog terugkrijgt is het veel.
Vanmorgen kreeg ik ook bezoek van een jonge vrouw, kindje aan de borst, wier man haar had verlaten, ze had geen geld om te eten. Dat is eigenlijk ook aan de orden van de dag. In Sévaré sterft het van de mandiants, kinderen die er door een imam met hun emmertjes in haveloze kleding op worden uitgestuurd om hun kostje bij de elkaar te scharrelen. Maar er lopen ook overal oudere mensen rond die om een aalmoes vragen. Zij kijken je aan met een hulpeloze blik. Sinds er duizenden vluchtelingen rond Sévaré zijn neergestreken, is het aantal van deze mensen enorm gegroeid, je kunt met je auto niet ergens even stilstaan of ze verdringen zich rond de auto.
Christian maakte zich zorgen om een jonge man uit zijn geboortedorp Bara-Pireli, die leed aan problemen aan zijn hart. Traditionele artsen hebben met onduidelijke medicijnen niet kunnen voorkomen dat de 32-jarige man zaterdag aan hartfalen in het ziekenhuis van Sévaré overleed. Nog dezelfde dag werd Christian om hulp gevraagd bij het amputeren van een been, omdat traditionele genezers een kleine wond aan haar voet verkeerd hebben behandeld. Van mij werd een bijdrage gevraagd voor de amputatie in het ziekenhuis van Sévaré.
Christian vond dezelfde dag ook nog de tijd om met Saskia naar de tandarts te gaan, die bij de tienjarige een melktand moest trekken. Ik benijd Christian niet! Normaal probeer ik hem zoveel mogelijk te ontzien en vraag ik medische hulp aan Pierre, maar sinds enkele maanden heeft hij werk gevonden in een apotheek en wil ik hem liever niet storen.
Op het internet lees ik dat het voor de Fransen als een uiterste vernedering aanvoelt terroristenleider Iyad Ag Ghaly te zien temidden van een horde vrijgelaten terroristen en te genieten van een feestelijk buffet ter ere van hun vrijlating.
De Franse militairen balen van de vrijlating van 206 terroristen, ze vragen zich af waar ze het voor doen. Sinds 2011 zijn ongeveer 50 Franse militairen omgekomen in de strijd tegen het terrorisme. Niet te vergeten de duizenden doden onder Malinese militairen, de Minusma en burgers. En wat te denken van die tienduizenden vluchtelingen?
Maandag 19 oktober
Ik heb weinig geschreven de laatste tijd, ik wil ook bewust minderen. Toch staat het leven in Mali niet stil, of misschien juist wel? De overgangsregering heeft het moeilijk, er komt maar weinig uit hun handen. De kritiek wordt luider. De militairen hebben weinig of geen ervaring, ze denken snel even orde op zaken te stellen. Dat lukt natuurlijk niet zomaar.
Ondertussen houden de aanslagen aan. In de buurt van Niono werd de belangrijke brug naar Farabougou opgeblazen, het is een streek die steeds vaker wordt geteisterd door aanvallen en berovingen door jihadisten en bandieten. Het dorp Farabougou is ingenomen door terroristen, op z'n minst 15 doden zijn te betreuren en er worden een aantal burgers vermist. Het dorp is afgesloten voor de buitenwereld, de bewoners moeten binnenblijven. Op verzoeken om hulp van het leger wordt niet gereageerd.
Bij Bankass werd een militaire post aangevallen, 9 militairen vonden de dood. Versterkingen liepen in een hinderlaag, daarbij kwamen ook nog eens drie militairen om het leven. Bij hetzelfde incident vonden ook twaalf burgers de dood. Zij waren op weg naar de markt van Bankass en volgenden het militaire konvooi, in de waan dat zij daardoor veilig waren.......
Ik had het de afgelopen dagen weer onwaarschijnlijk druk, het regende problemen.
Met de mototaxi schiet het niet op, we hadden een bod van 250.000 cfa. De adspirant koper had zijn bedenkingen bij de reputatie van het model. Paul wil 900.000 of 1 miljoen, maar naar zoveel geld kan hij fluiten.
Dinsdag 20 oktober, de dag begint bijzonder.
Gisteravond brachten de priesters uit Segué, een parochie in de Dogon, maar liefst 5 laptops, of ik die maar even wilde updaten. Ze moeten donderdag klaar zijn, bijna een onmogelijke zaak. Ik ben gisteravond direct begonnen, maar ik was zo moe, dat ik besloot vanmorgen door te gaan. En het begon al meteen met een stroomonderbreking net op het moment dat de computer opnieuw moest opstarten. God zij dank duurde de coupure maar een paar minuten, maar de schrik sloeg mij om het hart, zo red ik het nooit. Maar dan opeens triest nieuws. Dako komt mij goeiemorgen wensen en vetelt tussen neus en lippen door dat ook zijn derde bromfiets is gestolen. Ik zak zowat door de grond. Dat kan er ook nog wel bij. D'r moet wel weer een nieuwe komen al durft Dako daar niet over te beginnen. Hij zegt dat hij wel gaat lopen. Hij had hem bij een café geparkeerd, waar hij veel mensen kent, extra beveiligd met een zwaar beugelslot. Toen hij van zijn werk terugkwam was de brommer verdwenen. Ik was vorige week nog in Mopti in een ijzerwinkel, daar verwonderde ik mij nog om de betonscharen die ze daar in alle maten verkochten. En ik kom ze trouwens zo vaak tegen. Zo'n slot is dus ook al geen garantie.
Waardeloos, ik ga weer door met een laptop die eigenlijk aan zijn eind is, elke stap duurt tien minuten, om gek van te worden.
De dag eindigt in eerste instantie fantastisch, broer Pobanne heeft de bromfiets van Dako in Mopti bij de politie teruggevonden!! Dat is het goede nieuws. Hij vroeg mij daarop geld om de brommer vrij te kopen, dat is volgens mij niet ongebruikelijk, het ging om 15 euro plus 10 euro om het gebroken stuurslot te laten repareren. Niet veel later zag ik Adama, die vertelde dat er helemaal niets aan de politie moest worden terugbetaald en dat ik Pobanne dat geld nooit had moeten geven. Ja, weet ik veel? Ondertussen kwam Pobanne erbij staan. Adama belde de politie in Mopti en die beaamde nog een keer dat aan de politie niets hoefde te worden betaald. Na deze telefonische tussenkomst van de politie gaf Pobanne mij die 15 euro terug, die had hij in zijn eigen zak gestoken, waarop iedereen weer naar buiten liep. Ik moest het even laten beklijven, maar mijn haren rezen mij langzamerhand te berge. Ik werd kwaad, ik werd zo kwaad als ik in Mali nog niet eerder meemaakte, omdat hij mij in alle consternatie probeerde op te lichten, ook al ging het niet eens om zo'n groot bedrag.
Bij mij waren inmiddels alle stoppen doorgeslagen. Pobanne stond buiten met Founé te praten. Woest als ik was gaf ik hem de wind van voren. Ik stond te trillen op mijn benen. Hij hoeft bij mij nooit meer aan te komen, hij krijgt nooit meer een cent van mij, dat heb ik hem meer dan duidelijk gemaakt. Hij is een notoire oplichter. Ik heb hem gezegd dat hij er bij mij niet meer in komt, al zou hij op sterven liggen, van mij krijgt hij geen geld meer, geen cent, nooit, nooit. Ik was furieus.
Pobanne liegt zijn hele leven bij elkaar. Vorige week gaf ik hem geld voor medicijnen voor hem en zijn zwangere vrouw voor een seksuele aandoening (een SOA?). Hij kwam met een onduidelijk recept voor zijn vrouw, waaraan hij toevoegde dat hij die medicijnen zelf ook nodig had. En laatst ook dat bezoek met die militair om een baantje bij de Minusma? Daarvoor heb ik hem 300 euro betaald, dat baantje was waarschijnlijk flauwekul. Eerder heb ik hem geholpen ook als het om niet zulke frisse dingen ging. Het is nu echt afgelopen!
Woensdag 21 oktober
Bij onze begroeting vanmorgen was Founé nog in zak en as, die zat bij mijn extreme uitval en was heel erg onder de indruk. Ikzelf ben een beetje bijgekomen, maar helemaal kwijt ben ik die explosie van gisteren nog niet.
Van half twaalf tot zessen opeens geen stroom terwijl het werk wacht.
Vrijdag de 23e
Ik heb mijn dag niet, ik heb vannacht naar het debat Biden Trump gekeken, ik vond Biden ook niet erg sterk, maar van de twee kemphanen is hij volgens mij toch zeker de beste. Ze hadden wel geleerd van het vorige debat. In elk geval hoop ik die leugenaar van een Trump na 3 november niet meer terug te zien.
Het dorp Farabougou is nog steeds van de buitenwereld afgesneden door terroristen. Volgens de berichten ontbreekt het de bevolking van ongeveer 3000 mensen aan voedsel. Het leger heeft een vliegtuig gestuurd en voedselpakketten gedropt, maar men is heel bang dat die voorraden direct door de terroristen is geconfisqueerd. Het leger is niet bij machte om het dorp te bevrijden, het is onbereikbaar omdat de brug naar het dorp is opgeblazen en rondom mijnen zijn gelegd. En waarom??? Wat is het belang van de terroristen?
Zondag, 25 oktober
Ik lees dat het leger donderdag heeft ingegrepen in Farabougou, met helikopters zijn troepen aangevoerd, wat zich nu afspeelt is niet bekend. Ik vermoed dat er geen geweld wordt gebruikt en dat met probeert te onderhandelen, ook met de bedoeling gegijzelde of weggevoerde burgers te bevrijden.
Ik voelde mij de laatste tijd ontzettend moe, ik wist 's-avonds niet hoe snel ik mijn bed moest opzoeken. Vrijdagavond besloot ik opnieuw aan een malariakuur te beginnen, ik was de laatste tijd redelijk vaak gestoken. En daar ben ik behoorlijk van opgeknapt!
Vrijdag 30 oktober
Ik heb het van de week weer bijzonder druk gehad met reparaties en ik prijs mij gelukkig dat ik nu, zo lang als het duurt, tijd voor mijzelf heb.
De Franse Minister van Buitenlandse Zaken Jean Yves Le Drian was op bezoek in Bamako en deelde een flink bedrag uit voor diverse ontwikkelingsprojecten. Helaas wordt dat in Mali niet altijd meer zo gewaardeerd. Er wordt getwijfeld of Frankrijk niet alleen zoete broodjes wil bakken om hun militaire missie Barkhane te ondersteunen en economische belangen veilig te stellen.
Ook de aanslag in een kerk in Nice is in Mali niet onopgemerkt gebleven en werden in Bamako protestdemonstraties gehouden tegen het anti-islamitische beleid van Macron door enkele honderden jongeren. Het werkt ook allemaal niet mee. Erger, hoewel niet onverwacht, Le Haut Conseil du Mali (De Hoge Islamitische Raad) van Mahmoud Dicko eist van Macron ondermeer excuses en het onmiddellijke verbod op het tonen van karikaturen van de profeet Mohamed.
Wat die karikaturen betreft, ik heb er nooit eentje gezien. Maar als je nou toch weet dat die zoveel kwaad bloed zetten bij de gelovigen, is het dan niet beter om een beetje respect te tonen? Heeft dat dan te maken met de vrije meningsuiting? Is het vertonen van die spotprenten dan echt de moeite waard? Gaat het er dan om mensen op hun tenen te trappen?
groepje kinderen in Dialangou
Er is ook veel te doen of de Malinese overgangsregering regering nou moet onderhandelen met de jihadisten of niet. Frankrijk ziet dat niet zitten en zijn gedecideerd tegen. Zij zien een overleg als een vorm van overgave en kunnen dat in het thuisland niet verkopen na alle verliezen die in de loop der jaren werden geleden aan manschappen, aan materiaal en aan geld. De terroristen hebben het vredesakkoord van Algiers in 2015 niet ondertekend en Frankrijk wil doorgaan met de strijd. In dat akkoord wordt gesproken over een strikte scheiding van kerk en staat en daar zijn de jihadisten het niet mee eens. De secretaris-generaal van de VN, Antonio Guterres, heeft verklaard wel open te staan voor gesprekken met sommige groepen. De Malinese overgangsregering heeft zelfs vertegenwoordigers naar Iyad Ag Ghaly et Amadou Koufa gestuurd om te zien of een dialoog mogelijk is. Tot nu toe hebben die contacten niets opgeleverd. Aan de andere kant heeft de voorman van de junta Assimi Goïta verklaard de oorlog tegen de terroristen te willen winnen. Er loopt derhalve nogal wat door elkaar en de ontwikkelingen zijn onduidelijk. De jihadisten zetten hun activiteiten voorlopig onverminderd voort.
Met de veiligheid in de Gourma, de grensstreek tussen Mali, Burkina en Niger is bepaald niet gegarandeerd. In de buurt van het Malinese Ansongo werd een konvooi onderschept door gewapende individuen, bandieten of terroristen, dat is niet duidelijk. Passagiers van bussen werden gechopt en geslagen, hun bezittingen, geld en telefoons werden hen ontnomen. Enkele vrachtwagens werden geplunderd.
Ik zie op Facebookfoto’s van kuddes kamelen in de regio Gao die door "feux de brousse" waren verbrand, verschrikkelijke beelden, hun poten door hun eigenaren op de gebruikelijke manier opgeknoopt zodat zij niet kunnen weglopen. Ze leken wel geroosterd, maar ze stonden overeind en waren zeker niet dood. Wat moeten zij lijden! Elk jaar wordt op veel plekken de begroeiing in brand gestoken, elk jaar komen duizenden, misschien wel miljoenen dieren om, meest kleinere, hagedissen, slangen, varanen, knaagdieren. Het is een verderfelijke methode om de boel in de fik te steken.
In Farabougou is met de militairen de rust weergekeerd, maar de onderhandelingen tussen de lokale autoriteiten en de jihadisten hebben tot nu toe nog steeds niets opgeleverd.
Een van de 200 eerder vrijgelaten terroristen bij de uitruil met de vier gijzelaars is in de stad Tlemcen in het uiterste noorden van Algerije door de autoriteiten gearresteerd!
Vandaag in Nederland meer dan 11.000 corona gevallen, van de week las ik in Mali over 28 gevallen, niet in de regio Mopti. Nederland en Mali hebben nagenoeg evenveel inwoners!
Sinds begin augustus en begin oktober zijn twee pakketten met onderdelen voor computers onderweg uit Nederland. Sinds begin oktober zijn de grenzen weer open, maar ze komen maar niet aan. Vervelend voor al mijn klanten die met defecte computers zitten.
de Général Soumaré de oude paquetboot tussen Koulikoro, Ségou, Mopti en Tombouctou. Hij vaart alleen 's-winters
Nog een kort woord over onze tuinen.
Onze equipe doet redelijk zijn best, helaas heeft Makan een ongeluk gehad met zijn motorfiets en is voor een tijdje uitgeschakeld. Ik heb niet zo veel nieuws. De vrouwen zijn overal druk bezig met het opschonen van hun veldjes. Binnenkort kan er weer gezaaid worden. Het mankeerde mij de afgelopen tijd om tuinen te bezoeken, het kost mij moeite, ik word ouder, dat merk ik heel goed. Bovendien had ik de afgelopen tijd steeds teveel computerwerk en bovendien had ik problemen met mijn auto. Die problemen zijn gelukkig opgelost, maar wekenlang kon ik eigenlijk nauwelijks de deur uit. Ik heb Gouro gevraagd om nieuwe foto's van de vorderingen, die houdt u voor volgende maand tegoed. Ik probeer mijn leven te beteren.
De volgende nieuwsbrief verwacht ik begin december.