Printversie

Willem Snapper's nieuwsbrief 638 van 28 juni 2020

weer genoeg te drinken!
en
patiënt overleden

De omschakeling van de frequentie van mijn nieuwsbrief van per week naar per maand heeft gevolgen voor de lengte van de nieuwsbrief. Helaas, ik heb zoveel te melden.

Het jaarverslag 2019 van de Stichting Mopti vindt u HIER!

Maandag 1 mei, 2e Pinksterdag
Ik heb het geweten, na mijn vorige nieuwsbrief wilden diverse mensen liever dat ik terug zou komen naar Nederland. Ik geef toe, het was geen opwekkend verhaal. Het wordt vast wel weer beter, het ligt vooral aan de heetste tijd met elke dag temperaturen van boven de veertig graden. Op zich kan ik daar mee omgaan als er maar stroom is en ik op zijn minst een ventilator tot mijn beschikking heb. Mijn zonnepanelen zijn op zich voldoende, maar mijn batterijen zijn na verloop van tijd uitgeput geraakt. Om nieuwe te kopen moet ik tussen de 400 en 500 euro neerleggen. Daar heb ik niet zoveel zin in, de hete periode duurt een goeie twee maanden en dan hoop ik dat de stroomonderbrekingen minder worden. Het heeft er alle schijn van dat dat nu al het geval is. Vandaag komt Niangaly trouwens onze put een beetje uitdiepen en schoonmaken. Vorige week kwam er opeens modder uit de kraan en daarom zitten we nu weer tijdelijk op de waterleiding. Niangaly vertelde dat zowat all putten in de omtrek zonder water staan. Het grondwaterpeil zou erg laag zijn omdat het nog steeds amper heeft geregend. Ook vorig jaar kenden we slechts drie redelijke regenbuien, dat was alles. We slaan ons er wel doorheen. En nogmaals, ik wil niet terug naar Nederland, ik ga niet terug en ik kan niet terug. Daar heb ik indertijd voor gekozen! Heel veel dank voor uw bezorgdheid! Erger is wel dat de bevolking net zo te lijden heeft als ik (of erger!) en die kunnen niet wat ik als rijke blanke wel kan. Ik hoop dat uw zorgen meer naar hen uitgaan dan naar mij. Die hitte, die went nooit, ook niet voor Afrikanen!

Gisteren had ik een gesprek met Kalifa, die een paar maanden geleden bijna 1400 euro heeft "geleend" van broerlief Paul voor de aankoop van een mototaxi, waarmee hij naast zijn naaiatelier iets zou kunnen bijverdienen. Van een begin van terugbetaling is het tot nu toe nooit gekomen, tot ongenoegen van Paul natuurlijk. Kalifa had mij al een maand of wat geleden beloofd elke dag een bedragje te betalen, maar hij heeft niets betaald. Een paar weken geleden heb ik hem daar op aangesproken. Het was geen probleem, hij wil aan het einde van de maand (mei) de eerste 150 euro terugbetalen en dan elke maand weer. Dus vroeg ik hem daar op 31 mei naar, want Paul zat nog steeds zonder geld. "Ja, nee," verklaarde Kalifa, "met het einde van de maand bedoelde hij eind juni!" Dus tot nu toe nog steeds geen cent. Maar ikzelf sta erop dat hij eind juni die eerste termijn betaalt en anders gaan we de mototaxi verkopen, althans, daar dreig ik mee.

Gisteravond zat ik op het dak, altijd hetzelfde, vanaf half zeven geen stroom. En ook vanavond komt Dombo mee het dak op en nestelt zich op de rand van de muur. Maar opeens is hij in het niets verdwenen, ik zocht met mijn zaklamp, maar hij was nergens meer te zien. Maar één mogelijkheid, hij moet gewoon naar beneden zijn gesprongen en vanaf het dak is dat iets van 4,5. Hij kan terecht zijn gekomen op een betonnen muur, dat scheelt hoogte, maar dan moet hij ook wel erg goed mikken. Tegen elke verwachting hadden we om half acht alweer stroom! En vanmorgen, ik lag nog in bed, hoorde ik Dombo zich al met veel kabaal melden. Niks aan de hand, gewoon een nachtje aan het stappen.

Dinsdag 2 mei
Een soort drukke ochtend. Ik had vorige week Meni per bank via het internet een bedrag overgemaakt, waarmee hij zijn watervoorziening kan betalen. Maar het geld bleef ergens hangen, het kwam niet bij hem en het werd bij mij niet afgeschreven. Dus haastte ik mij vanmorgen naar de BNDA, waar ik eigenlijk van het kastje naar de muur werd gestuurd. Van bureau 1 naar het secretariaat en weer naar de receptie. Qua werkzaamheden duurden de drie bezoekjes niet meer dan vijf minuten, toch was ik twee uur kwijt met wachten. Net voor ik naar de bank ging kwam Niangaly voor het onderhoud van onze waterput. Vorige week pompten we alleen nog maar modderwater op. Ik weet niet precies wat hij met zijn twee knechten heeft uitgevoerd, ik zag hem ook bezig met een grote handboor. Zo rond twaalven was het werk klaar. Het is niet te geloven, maar binnen tien minuten liep het grote reservoir van 2000 liter al over! Wat een fantastisch werk!

Sinds een paar dagen klaagt Papou steen en been over de bromfiets die steeds maar weer stuk gaat. Hij heeft het nu dus in zijn kop gehaald dat hij een nieuwe motorfiets wil. Gisteren kwam hij met een tweedehands in goede staat. Toch had ik daar weinig fiducie in, hij was al zes jaar oud. Dus ja, het moest een nieuwe worden. Ik had beloofd 150 euro mee te betalen. Wrekkig als hij is, wilde hij de rest zelf betalen. Ik zag zijn ogen glinsteren, ik kan mij dat wel herinneren vanuit mijn jeugd. Als je echt ergens je zinnen op had gezet, dan moest het er komen ook. Zijn ogen dus als schoteltjes zo groot. Dus ja, om een uur of twaalf kwam hij aangereden met zijn nieuwe aanwinst. Ik schrok een beetje toen ik de bromfiets zag, dat had ik bepaald niet verwacht. Het is een kleine crossmotor, een prachtig ding dat wel, maar ik heb totaal geen vertrouwen in de kwaliteit. De fiets van Dako staat mij nog helder in mijn geheugen gegrift. Binnen twee weken was het gedaan met het plezier, hij ligt nu ergens in een hoek, ontdaan van alle attributen. Papou moet het dan zelf maar weten. Papou is anders dan de anderen, sinds zijn jonge jaren een luxepaardje. Zo stond hij erop om voor het Suikerfeest "dure" kleren te kopen, waarmee hij het goed zou doen bij zijn vriendjes. Met deze motorfiets is het niet anders.
Wat de stroomvoorziening betreft, het lijkt erop dat het energiebedrijf iets aan zijn generatoren heeft gedaan. Sinds die twee uurtjes op zondagavond hebben we voortdurend stroom!

Donderdag 4 mei
Een keer in de zes weken haal ik vlees op de markt, voornamelijk voor Dombo en dan ben ik de rest van de ochtend bezig om het te prepareren en in te vriezen. Ik heb nu alles in de koelkast gestopt en nu hebben we opeens geen stroom meer. Ik wacht nu een half uurtje om te zien of de stroom terugkomt, zo niet dan ben ik wel verplicht om de generator in te schakelen.
Gisteren hadden we eindelijk weer vergadering van de equipe. Ik had mij voorgenomen om een aantal harde punten op te voeren, dat is helaas maar gedeeltelijk gelukt. Ik vind het moeilijk, ik ben van nature geen manager, ik ben daar niet voor in de wieg gelegd. Wel heb ik de equipe gevraagd om elke twee weken met een rapport te komen, ik heb beloofd daar een opzet voor te maken. Ook heb ik gewezen op het belang van de kleine groepjes vrouwen die elk verantwoordelijkheid moeten dragen voor bepaalde taken en de andere vrouwen kunnen helpen en begeleiden. Ik wil dat zij bij elk bezoek die vrouwen erbij betrekken.
Voor de rest deden alle tuinen de ronde. Niangaly heeft nog nooit verstek doen gaan, maar we waren nog niet koud begonnen of hij voelde zich niet lekker. In ziekenhuis Gavardo constateerde de dokter lage bloeddruk. Ze hebben hem direct aan het infuus gelegd. Na nog een aantal infusen is hij vandaag helemaal opgeknapt.
Over ziekte en gebrek gesproken, dokter Togo van Gavardo zocht financiële hulp voor een baby met een enorme uitstulping op haar billetje. De ouders hebben geen geld ...... Ze moet waarschijnlijk volgende week geopereerd.
Het is niet altijd geven alleen, gisteren werden opeens gratis vijf moustiquaires (klamboes) uitgedeeld (en later nog eens vier).

Niangaly maakt zich zorgen. Hij is serieus bang voor een staatsgreep of overname van de macht. Morgen, vrijdag, wil de islamitische leider Mahmoud Dicko na het middaggebed met zijn hele achterban optrekken naar de Koulouba, het presidentieel paleis, om het aftreden van president IBK te eisen. IBK heeft zich in Parijs voor een of andere ziekte laten behandelen en zou morgen landen in Mauritanië. Niet het slechtste moment voor een staatsgreep. Dicko is een vooraanstaand en extremistisch islamitisch leider in Bamako. Niangaly is bang dat jihadisten in Mali van de gelegenheid gebruik maken om hun invloed in het land sterk uit te breiden. De Nederlandse ambassade waarschuwt het centrum van Bamako te mijden, er wordt een grote opkomst verwacht. Best zorgwekkend.
Om 9 uur in de avond hadden we weer stroom.

Vrijdag 5 juni
Wat is dat nou? Half negen, ik zit weer buiten als Jan m.d.k.a. en kan niks doen. Toch weer geen stroom. Is dat slechts een uurtje of de hele dag? Dako ontdekt na een uur of twee dat er bij onszelf een stop is doorgeslagen. Verbruiken wij te veel stroom met de twee waterpompen en de wasmachine? Dit kan ik het energiebedrijf gelukkig niet kwalijk nemen.
We zijn weer helemaal over op onze eigen watervoorziening en heb vanmorgen de put behandeld met chloor. Vier flessendopjes iedere twee weken, op advies van Niangaly.
Het is zes uur, stroom komt en gaat, je wordt er tureluurs van. En nu zijn het niet onze eigen stoppen.
Ik wil zo graag zuurkool klaar maken, dat lukt al niet voor de derde dag op rij. Bij de bakker kocht ik net twee nems (Vietnamese rol) en pâtés (saucijzenbroodjes), om het mij makkelijk te maken. Koken bij een zaklamp vind ik uitermate vervelend. Ook de wind laat zich nu gelden, het is bewolkt, er hangen dikke grijze wolken boven mij. Wie weet.
Het gaat niet lukken vanavond. Bij elkaar valt de stroom zeven keer uit, soms met korte, soms met iets langere tussenpozen. Bovendien werkte ook het weer niet mee. Veel wind en stof.

De actie van Dicko is met een sisser afgelopen. De organisatie had het over honderdduizenden deelnemers, de pers later had het over duizenden, anderen hadden het over een paar honderd.

Frankrijk heeft bevestigd dat zij Abdelmalek Droukdal, een belangrijke leider van AQMI, El-Qaida in de Sahel, hebben gedood. Vanuit de terroristen is niet gereageerd. Zij zullen dat niet snel toegeven. Nu rest Iyad Ag Ghali, de zwaarste crimineel in de Sahel. Of het trouwens iets uithaalt wens ik te betwijfelen. Voor Droukdel tien anderen.

Peuhl hebben in het Christelijke dorp Tilé zeven Dogons gedood. Het dorp werd in brand gestoken, sommigen zijn levend verbrand. Tilé ligt op een paar honderd meter van Songo en tien kilometer van Bandiagara. Tussen Bankass en Koro werden ook nog twintig anderen gedood.

Zondag 7 juni
Ik heb het weer gemist. Ik was net klaar met een kleine reparatie op het dak en het was tijd voor mijn middagdutje. Binnen enkele minuten werd de stroom weer uitgeschakeld. Niet één minuut later hoor ik een verschrikkelijk kabaal, zo erg dat ik dacht dat het huis instortte. Ik kleed mij snel aan. Buiten zijn de Sanogo's in de weer om te redden wat er te redden valt. Er staat een keiharde wind, zeg maar gerust een storm. Zand en stof gieren rond het huis. Vast en zeker heb ik die enorme donkergele golf van stof en zand gemist een paar minuten eerder. Ik ben er altijd op uit om foto's te maken van dat imposante natuurverschijnsel. Mislukt. De wind is al snel een stuk minder. Nu regent het, niet eens zo hard. Toen ik de deur opende snelde Dombo naar binnen om te schuilen.
Ik loop binnendoor naar de buitensalon om te zien of er voor mij nog een mango overblijft. Dan zie ik een buitenlamp op de grond liggen. Als ik naar boven kijk zie ik een ijzeren rek met een zonnepaneel hangen. Zo op het oog onbeschadigd. Als de regen straks ophoudt moeten we proberen hem met een paar sterke armen naar het dak te hijsen.
Ruim een half uur later is het alweer windstil en is het opgehouden met regenen. Wat een heftig uurtje!
Het is nu vijf uur, de temperatuur begint weer op te lopen. Het is nu 27 graden, maar het voelt vochtig aan. Tot nu toe nog steeds geen stroom, zou het nog wat worden met mijn zuurkool?

Naar mijn ervaringen is Mali een betrekkelijk veilig land als het om Covid-19 gaat. Het aantal besmettingen en doden is redelijk beperkt, heel anders dan in de meeste landen in Europa of in de meeste andere landen in de wereld. Nu kun je natuurlijk je vraagtekens zetten bij de mogelijkheden om Corona te testen in Mali, er zouden zich in West-Afrika slechts twee goed geoutilleerde laboratoria bevinden, in Abidjan en in Dakar.
Naar mijn persoonlijke overtuiging geloof ik dat de corona vanzelf wegebt, hooguit kan het af en toe hier of daar nog plaatselijk de kop op steken. "Gewone" griep heerst ook niet het hele jaar door en zie je vooral in het najaar en de winter. In Nederland en in Europa zijn de vooruitzichten hoopvol.

Dinsdag 9 juni
Het is de laatste twee dagen hartstikke vochtig, zo tussen de 45 en 60 procent bij een temperatuur van soms iets meer dan 33 graden. Binnen is het altijd enkele graden warmer. Als er stroom is heb ik wind van een ventilator en dat scheelt aanmerkelijk in de draaglijkheid.
Ik ben druk met enkele laptops, helaas kan ik geen onderdelen bestellen, de grenzen zijn dicht, hoewel ik soms ook anders hoor. Op Flightradar24 volg ik een beetje de vluchten op Bamako, ik zie dat er bijna elke dag wel een vliegtuig van Air France landt, soms wel twee!
Om twaalf uur vraagt Papou een beetje bedremmeld om geld en gereedschap. Het achterwiel van die een week oude crossmotor is afgebroken. Dat wil hij nu vervangen en de motor dan meteen omruilen voor een normale bromfiets. Papou zegt dat hij niks hoeft bij te betalen, maar dat wil ik nog wel eens zien! Het is balen, wat zonde van het geld!

Ik heb fantastisch nieuws, het postkantoor belde mij dat er een grote doos voor mij is aangekomen. Ik begreep onmiddellijk dat mijn twee bestelde monitoren uit Nederland na twee maanden en een week toch zijn aangekomen! Ik had de monitoren in Engeland besteld via Ebay, maar zij wilden ze niet naar Mali sturen. Zo had ik vriend Gerard bereid gevonden de monitors door te sturen. De monitors waren bepaald niet duur, maar de transportkosten logen er niet om. Bij elkaar 110 euro, maar dat heb ik er wel voor over. Al weken dacht ik dat het niks zou worden. Ik had ergens op het internet gelezen dat alle post naar Mali was gestaakt. Aan de andere kant hoorde ik ook dat vrachtverkeer nog steeds doorging. Ze doen het perfect!

Woensdag 10 juni
Ik ben eigenlijk vreselijk kwaad. Want een crossmotor omruilen voor een duurzaam en duurder exemplaar lukt natuurlijk nooit.
Papou moet dus bij de omruil alsnog 225.000 cfa bijbetalen. Dat betekent dat die nieuwe motorfiets 520.000 cfa kost (792 euro), terwijl een nieuwe 600 euro kost. De hele familie zit ermee, en maakt zich vooral zorgen omdat ik boos ben. Papou vindt het natuurlijk ook niet leuk, hij loopt met een chagrijnig gezicht rond. Maar hij gaat wel akkoord om het via zijn eigen spaarpot te betalen. Dat ik dat geld dus uit zijn enveloppe met spaargeld trek voelt hij niet concreet als dat hij het zelf betaalt. Dat maakt de beslissing voor hem wat afstandelijker en makkelijker. En het houdt nog niet op, de verkoper weigert de olie te betalen en een litertje benzine. Bovendien vraagt hij extra geld voor het assembleren. En de betaalde belasting wil hij ook niet teruggeven. Het zijn schurken. Ik kan mij wel voorstellen dat hij nu met die waardeloze crossmotor in zijn maag zit.

Donderdag 11 juni
Ze zijn in Mali zo gek nog niet. De scholen zijn weer begonnen, althans voor wat betreft de examenklassen. Djeneba vertelde dat men de klassen in tweeën heeft gedeeld, maximaal 30 leerlingen per klas, zodat er slechts een leerling in een bank zit.
Berichten dat de coronacrisis in Afrika nog maar aan het begin staat moet ik wat Mali betreft redelijk positief zijn. In Mopti zijn de afgelopen dagen 4 gevallen positief getest. In Tombouctou ziet de situatie er iets ernstiger uit, daar werden 52 gevallen ontdekt. In Mali staat het totaal vandaag op 1700.

Oh ja, ik lees een bericht op het net dat de maand mei de heetste maand is geweest in Mali ooit.

De afgelopen dagen na de storm was het duidelijk minder warm en hadden we beperkt problemen met de stroom. Wel met het water. Als niemand even op de knop van de waterpomp drukt, hebben we een tekort. Een van de Sanogo's had de kraan opengezet voor de planten en was daarna vertrokken. Tegelijk was ook de stroom uitgevallen. Dus was het reservoir leeg. Onze put is niet onuitputtelijk, dus het duurde tot ver in de volgende dag dat er weer enige druk op de kraan stond. Ik werd weer boos toen ik ontdekte dat iemand goedbedoeld alweer de planten water wilde geven, maar ook nu weer hetzelfde. Ditmaal werd water geloosd in een geheel leeg perk en dat verdween nutteloos naar buiten de cour. En niemand wist er iets van.

De duurste kat van Afrika.
Over geld gesproken. Nu ik weet dat pakketten aankomen vroeg ik vriend Gerard kattenbrood te kopen voor Dombo en dat naar Mali te sturen. Dus bracht hij de doos naar de post en moest daar opeens 145 euro betalen, in plaats van 105 euro voor de monitors. De prijzen zijn flink verhoogd in verband met de coronacrisis. Bij elkaar iets meer dan 200 euro ...... Schandalig niet?

Nog altijd is er geen spoor van Soumaila Cissé, de belangrijkste oppositiekandidaat van Ibrahim Bouakar Keita. Hij is nu al tweeëneenhalve maand in handen van extremisten, er zit, voor zover bekend, geen schot in eventuele onderhandelingen. Hij is aan de heidenen overgeleverd. Ben ik nu een racist als ik dit opschrijf, je moet steeds beter op je woorden letten tegenwoordig.

Op Facebook lees ik het onrustbarende bericht dat het dorp Yendouma in de Dogon is aangevallen en dat minstens vier doden te betreuren zijn. Bovendien werd het vee gestolen.

Zondag 14 juni.
Het wordt eentonig. Gisteravond toch weer geen stroom. Ik heb enkele uren op het dak gezeten, om tien uur ben ik toch naar beneden gegaan in de hoop dat ik niet te lang hoefde te wachten, zoals de laatste twee keer. De stroom keerde pas terug om half een. Ondertussen lag ik te baden in het zweet.
En vanmorgen moest ik weer vroeg op. De kids zouden mijn huis schoonmaken en dat was best nodig. Het is nu half twaalf, het stormt en het regent. De temperatuur is flink gedaald. Vanaf het dak zag ik een zeer opmerkelijke lucht, een witte wolk in de vorm van een hangbuik. Zoiets heb ik nooit eerder gezien.
Als de regentijd echt begonnen is, is dat redelijk vroeg. Het is goed voor het land, maar voor een goede oogst moet het regelmatig en gedurende langere tijd blijven regenen. Dat kunnen we nu toe bepaald nog niet zeggen.
Tot een uur of twee was het op en af met de stroom, dat had alles te maken met de regen en de wind. Maar nu houdt de stroom er helemaal mee op. Ben benieuwd hoe laat we weer stroom hebben. Niet goed voor de koelkast.
D'r gebeurt opeens iets heel onverwachts. Ik zit buiten te niksen, ik heb niets om handen. Plotseling komt de hele familie om me heen zitten, we zijn opeens met dertien. Moctar is er ook bij, hij is een soort padre familias en vervangt zo op het oog de begin dit jaar overleden Maman. Er is dus iets aan de hand, ik heb geen flauw idee. Een gesprek komt maar moeilijk tot stand. Dan neemt tot mijn verwondering Pobanne het woord. Diahara wil trouwen. Ik schrik, het spookt opeens door mijn hoofd. Ik heb tot nu toe nooit iets gehoord over een vriendje of over trouwplannen. Ik weet niet zo goed wat te zeggen. Ik vraag Diahara of het serieus is, of zij akkoord is, of zij van vriend Soumaïla Diabaté houdt. Zij knikt een beetje onduidelijk, ook als ik vraag of zij verder naar school wil. Diahara wordt in oktober 18 en zij zit in het zevende jaar van de basisschool, ze moet er nog twee. Ik ben enigszins perplex en zit eigenlijk met een mond vol tanden.
Na een paar minuten van diverse momenten van stilte, wordt de sessie opgeheven, ik wil graag met haar alleen praten, of zij wel echt akkoord is, of zij niet tegen haar wil wordt uitgehuwelijkt aan de eerste de beste jongeling uit de buurt. Ik ben zo vrij om op Facebook naar haar echtgenoot te zoeken. Als ik het goed begrijp zit hij op het lyceum, maar heeft hij daarbij misschien ook al een kind.
Persoonlijk vind ik het moeilijk. Ik ben erg op Diahara gesteld, het is een bijzonder meisje. Als ik toch jong zou zijn geweest, zou ik smoorverliefd zijn. Diahara heeft vaak aangegeven dat zij ook erg op mij is gesteld. Ik denk dat wij het dan eerder over mij als een soort vaderfiguur hebben. Maar goed, dat heeft er niets mee te maken. Ik wil het beste voor haar, dat ze een goeie opleiding krijgt, dat ze tzt een lieve man tegenkomt, een trouwe echtgenoot, kortom een fijn leven en misschien ook een degelijk beroep.

Tja, net toen ik mijn avondeten achter de kiezen had ("ik heb echt nog NOOIT zo LEKKER gegeten!", een gevleugelde uitdrukking bij ons tuis vroeger, kwam Nathalie, verpleegster in Gavardo, voor de rest van het geld voor de operatie van het meisje met de grote puist op haar billetje. Ik heb nu het meeste betaald (270 euro) maar er komt nog een kleine rekening. Ze wordt als het goed is woensdag geopereerd. Ik hoop dat dokter Togo niet al te vaak met dit soort gevallen bij mij langs komt. Togo is een sociale dokter en wordt door zijn patiënten zeer geëerd. In het grote ziekenhuis Somine Dolo, waar de operatie plaats moet vinden, heerst over het algemeen een ander regime.

Dinsdag 16 juni
Niet veel nieuws, Dako en ik besteedden gisteren en vandaag uren aan het kopen van een telefoon voor Amahiré, die de hare zodanig heeft laten vallen dat ie het nooit meer doet. En het is nog steeds niet gelukt, nu moet ze eerst een identiteitskaart aanvragen.
Gisteren heb ik ook met Diahara gesproken. Ik weet nog steeds niet veel meer, maar ze verzekerde wel dat het geen geënsceneerd huwelijk wordt. Dat stemt op z'n minst gerust. Ik hoop niet dat haar aanstaande al snel een kind wil maken, dan kan zij haar school wel op haar buik schrijven.

Vanuit Nederland en vanuit China word ik attent gemaakt op een heftige aanval van terroristen op een konvooi Malinese militairen. Zij liepen in een hinderlaag. Twee militairen konden ontsnappen en om versterking vragen. Die kwam echter helaas te laat. Tenminste 24 militairen kwamen om het leven, anderen werden nog niet teruggevonden. Er is maar weinig informatie. De hinderlaag vond plaats in de buurt van Diabaly tegen de grens van Mauritanië.
Eerder vorige week op 5 juni hebben mensen gekleed in Malinese militaire uniformen 40 burgers koelbloedig afgeslacht in het Peuhl-dorp Binédama in de regio Koro in de buurt van Burkina.

Woensdag 17 juni
Over racisme/discriminatie gesproken. Ik moet echt een telefoon hebben voor Amahiré. Zij gebruikt die als hulpmiddel bij haar verpleegkunde studie. Door de corona zijn de prijzen van dit soort artikelen omhooggeschoten. Bij Orange verkopen ze een minimaal toestel voor 60 euro. Dako wilde die wel gaan kopen, maar ze hadden hem een veel goedkoper apparaat aangesmeerd. Absoluut onbruikbaar. Hij had zich een winkeldochter laten aansmeren door een jong meisje, die dat soort apparaten ambulant aan de man probeert te brengen. Ik stuurde hem zonder resultaat terug. In gedachten zag ik mij het toestelletje al demonstratief voor de wielen van mijn auto leggen.
Goed, dinsdagmorgen gingen we samen verhaal halen. En daar maakte de directeur weinig problemen en kreeg ìk wel het geld terug. Ondertussen zijn we bezig met een nieuwe, ook niet geweldig, maar daar moet ze het dan maar mee doen.
In de middag komt Isac met een heuglijk bericht. In Sikasso verkopen ze heuse Eperon-whisky! Nu moeten we die nog hier zien te krijgen, 500 kilometer. Het goedje is hier in Sévaré nog steeds niet te koop en ik heb nog maar twee flessen.
En ja hoor, het is weer zover, geen stroom. Ik zit buiten mijn tijd te verdoen en heb dus tijd om een beetje te tikken voor mijn nieuwsbrief op mijn telefoon. Ik moet oppassen voor te veel tekst, u moet het allemaal maar lezen.

Donderdag 18 juni
Om acht uur zat ik samen met Dako alweer bij Orange. We hadden nu een splinternieuwe ID-kaart bij ons van Amahiré. Ze hadden duidelijk problemen met het internet, ons verblijf daar duurde anderhalf uur. Uiteindelijk vertrokken we met een nieuw telefoontje. Ondertussen werd het ook steeds donkerder en kort daarna plensde de regen naar beneden. De regentijd lijkt nu wel echt begonnen. De dikke regenbuien moeten nog komen. Buiten is het 25 graden, beetje fris, althans om zo zonder trui of zo buiten te zitten.
Later vanmorgen kwam Nathalie weer langs. Verpleegster in ziekenhuis Gavardo en de tussenpersoon tussen de baby met de grote bult of de vergroeiing van een van haar billetjes. Dr Togo van het ziekenhuis Gavardo heeft haar dus doorverwezen naar het grote ziekenhuis in Sévaré, waar zij woensdag zou worden geopereerd. Nathalie kon nog net haar tranen bedwingen. De baby heeft de operatie niet overleefd. Het minst erge is dat ik bijna 300 euro heb bijgedragen. Verontrustend is daarbij het bericht dat het medisch personeel in het grote ziekenhuis Sominé Dolo in Sévaré overwerkt is en de grote toevloed van patiënten niet aan kan. Artsen en verpleging staan onder enorme druk vanwege de toevloed van burgers en militairen met schotwonden uit de regio Mopti (Bandiagara, Bankass en Koro). Komt bij de crisis rond de corona. Voor veel patiënten is geen plaats en zij verblijven in haastig bijgeplaatste tenten door UNICEF op het terrein van het ziekenhuis.

Vrijdag 19 juni
Vandaag de tweede grote demonstratie in Bamako om IBK te bewegen af te treden. De demonstranten droegen borden mee als IBK, dégage! (IBK, wegwezen!). Hun voornaamste grief in hun ogen is dat de regering onder IBK nauwelijks iets doet om de spanningen in Mali te verminderen en een einde te maken alle onlusten door het hele land heen. Duizenden Malinezen vonden in de afgelopen tijden de dood, miljoenen leven in mensonterende armoede, tienduizenden zijn op de vlucht voor geweld.
Er waren nu zeker meerdere tienduizenden demonstranten op de been. De M5 (Movement du 5 Juin), een aantal samenwerkende oppositiepartijen, stuurden enkele vertegenwoordigers naar het presidentieel paleis om zijn ontslagbrief in ontvangst te nemen. Zij werden echter tegengehouden door de presidentiële garde en keerden zonder de gevraagde ontslagbrief terug. IBK stelde wel voor een regering van nationale eenheid te vormen, maar dat werd door de M5 resoluut van de hand gewezen. Een van de leiders van de M5 is de extremistisch islamitische leider Mahmoud Dicko, die naar mijn mening probeert een islamitisch bewind in te voeren, terwijl Mali nog altijd een regering heeft die niet gelieerd is aan religie.

Moussa Timbiné, voorzitter van de Nationale Vergadering, verdenkt veel deelnemers aan de demonstraties dat zij het jihadisme aanhangen. Hij verwerpt het idee van hernieuwde gedeeltelijke verkiezingen door de CEDEAO (de West-Afrikaanse Unie) die die probeert te bemiddelen. De CEDEAO denkt dat ook de oppositie van Mahmoud Dicko geen eind kan maken aan de problemen van slecht bestuur, corruptie en schending van de republikeinse en democratische principes.

Maandag 22 juni
Gisteravond wee eens geen stroom, maar ik kon tenminste nog bij licht koken en eten. Dombo was weer krols. Hij maakt van die snauwende/jammerende geluiden, zoals een krolse kat betaamt. In die omstandigheden heeft hij amper interesse in eten en nadat hij althans toch iets had gegeten, verdween hij in de duisternis. Zoals gebruikelijk kwam hij vanmorgen niet direct opdagen en ik maak mij ook niet meer zo ongerust. Hij komt wel weer terug. En inderdaad, om een uur of tien kwam hij aangeslopen, bek wijd open, luid miauwend en amechtig hijgend, zoals ik nooit eerder bij een kat heb gezien of gehoord. Hij viel onmiddellijk aan op een bakje vlees. Nu ligt hij al een tijdje languit op de grond en verroert zich niet. Hij moet doodop zijn.

Woensdag 24 juni
Ik ben aan het koken, helaas is net de stroom toch weer uitgevallen. Lastig.
Gisteren heb ik met Niangaly geld gehaald, eind van de maand voor de salarissen. Daarna hebben we de tuin van Walirdé bezocht. Hij zag er redelijk uit, maar het viel mij ook op dat er behoorlijk veel velden niet zijn bewerkt. Ik zag welgeteld twee vrouwen en een stuk of acht kinderen, dus dat viel mij niet mee. Dankzij de tweede watervoorziening is er voorlopig meer dan genoeg water, daar kan het niet aan liggen. Bij de tuin van de AVPS leek het beter. Ik zie echter bijna alleen zoete aardappelen, waarvan ze vooral de bladeren gebruiken voor door de saus. Hier waren heel wat meer vrouwen en meisjes aan het werk. Helaas hebben ze hier beperkt water.
Vanmorgen naar de markt voor vlees voor Dombo. Thuisgekomen blijft dat veel werk. Ik kreeg op een gegeven moment een soort flauwte, ik had waarschijnlijk te weinig gedronken en gegeten. Na tien minuten kon ik gelukkig wel weer verder, het moet ook wel de leeftijd zijn.
Nu, terwijl ik aan het koken ben, komen vijf jonge meisjes, net als gisteren om koud water. Ik heb ze deze keer weggestuurd, geen stroom, een andere keer beter, ik moet mijn koelkast sparen.

Het is nu vrijdag.
Toen ik vanmorgen brood wilde halen stond ik met een lege band. En mijn elektrische bandenpomp blijkt het te hebben begeven, dus moesten we mijn reserveband omleggen. Daarna naar Soumaila, de broer van Niangaly, de bandenkunstenaar. Hij hielp mij uit de brand, maar het kost wel redelijk wat tijd. Donderdag kocht ik bij de Miniprix weer een beetje voorraad, waaronder twee kilo Mozzarella. Em op de terugweg nog een keer langs om kleine kartonnetjes slagroom, voor in de tomatensoep, helaas hadden ze die niet meer. Zoals altijd, op is op en je weet nooit wanneer ze bepaalde dingen weer hebben. Dus je moet kopen als de soep heet is (of zo iets). Zo zoek ik overal kwart blikjes tomatenpuree, maar die vind ik niet meer.

Ik ben nauwelijks thuis of Abbé François komt me pesten met twee laptops. Dat houdt verband met de inauguratie van de nieuwe bisschop van Mopti: Jean-Baptiste Tiama, aanstaande zondag. Van heinde en verre komen de Katholieke geestelijken om die plechtigheid bij te wonen. Ik verwacht eigenlijk nog meer laptops, veel van die geestelijken resideren in de brousse en hebben maar beperkte mogelijkheid om hun computers bij te werken via het internet. En daarom komen ze bij mij. Daardoor komt ook Zuster Emilia uit Sikasso, maar die neemt ten minste drie dozen whisky mee!!

Het is zaterdag 27 juni
Vanmorgen toch opeens weer geen water. Dus ik haastte mij naar buiten om de pomp aan te zetten, vreemd, het lijkt erop dat onze waterput leeg is. Ik had gedacht dat iemand gisteren vergeten is om hem aan te zetten, maar dat lijkt niet de reden. We zijn snel omgeschakeld op de waterleiding. Maar het blijft vreemd.

Ik keek vanmorgen nog eens op de kaart van de corona in de wereld. Mali komt er in verhouding nog redelijk af, maar buurland Mauritanië, waar ze eerder nagenoeg geen besmettingen vonden, is Mali behoorlijk voorbijgestreefd, terwijl Burkina het juist beter heeft gedaan. Alles staat en valt natuurlijk met de mogelijkheid om te testen. Zie de kaart.
Als je de kaart bekijkt slaat de angst je om het hart. In Nederland worden de lock-down-maatregelen steeds meer losgelaten, maar als je ziet hoe het virus in de rest van de wereld aan het uitbarsten is, kan het bijna niet anders dan dat een tweede golf in Nederland en Europa en ook in Afrika zal losbarsten.

Ik baal een beetje. Gisteren bracht Abbé François twee laptops, die zijn inmiddels klaar, maar vanavond bracht Abbé Henri ook nog twee andere. Hoe moet dat nou met mijn nieuwsbrief? De priesters zijn hier maar enkele dagen voor de inauguratie van de bisschop. Dus er rest mij niet veel tijd voor het onderhoud en de updates.
Vanmiddag kreeg ik van zuster Emilia drie dozen whisky uit Sikasso! Het betere nieuws van de dag.

Gisteravond toch weer geen stroom, het duurde tot één uur in de nacht. Dus heb ik niet zo goed geslapen.