Willem Snapper's nieuwsbrief nr 627 van 16 februari 2020.
U kunt zich altijd per mail aan- of afmelden voor de wekelijkse aankondiging: wsnapper@mopti.nl
meisjes in Saredéra
Ogossagou nog een keer!!
en
Dako's derde bromfiets
Dinsdag
Ik begin weer even met mijn dagelijkse beslommeringen. De eerste laptop had een probleem met het toetsenbord, daar kan ik niets anders aan doen dan een ander bestellen. Helaas geen geld. Er zou ook een andere harddisk in moeten, qua betrouwbaarheid nog maar 20%, geen geld. Gebroken scharnieren van de deksel, geen tijd. De post belde mij voor een pakket. Het was een moederbord voor een laptop. Hij zag er fonkelnieuw uit en beloofde een snelle oplossing. Niet dus. Ik zette de computer vol vertrouwen in elkaar om hem later weer te demonteren. Hij deed het niet. Na veel geëmmer bleek ook het scherm kapot, dat moet ik bestellen. Met een externe monitor deed ie het wel, maar wilde toch niet opstarten. Het bleek dat de harddisk totaal verruïneerd was. Die moet opnieuw geïnstalleerd. Om de bestanden eraf te krijgen zou mij minstens twee dagen kosten, geen zin, geen tijd. Nu wacht ik op de eigenaar hoe ik verder moet. Alles toch beslist niet erg bevredigend.
Gisteren kwam een trotse Djeneba langs om haar gebit te laten zien. Ik zag een hele rij blinkende kiezen, fantastisch, dat wil ik ook. Ik zit nog steeds met een kies waar de vulling uitgevallen is. Ik ga proberen of ik binnenkort een afspraak kan maken met de tandarts van de Armée de Terre. Maar kan ik daar als blanke wel binnenkomen? Dat is de vraag.
Gisteravond begon het zomaar opeens een paar minuten te regenen, zeer speciaal voor deze tijd van het jaar. Vandaag is het weer een totale stofdag en veel wind met vlagen. Ik moet de deuren sluiten om het vele stof en zand buiten te houden. Het is de Harmattan.
Toen ik gisteravond Dombo eten wilde geven liep er zomaar een grote kakkerlak in het emmertje met kattebrood. Onbegrijpelijk hoe die daarin komt, want dat emmertje sluit hermetisch met een deksel. Toen ik verder onderin het keukenkastje keek lager daar zeker wel een stuk of tien dooie kakkerlakken en ook een aantal jonkies. Ik zoog ze allemaal weg met de stofzuiger. In het kastje ernaast bewaar ik altijd een heleboel plastic zakken. Ook daaronder vond ik dingen die het daglicht niet zouden kunnen verdragen, uitwerpselen en zo. En in het daar aangrenzende kastje zie ik een hoop troep liggen, maar dat zit zo ver weg, daar kom ik niet bij. Dat moet ik aan iemand vragen, ik word stram en oud.
En ik ben heel blij dat er best veel mensen zijn die iets over hebben voor Meni, die nu begonnen is met het bouwen van een klein huisje in Fana. Bij elkaar 340 euro. Had ik niet gedacht. Dank, dank, ook namens Meni. Te zijner tijd zal ik hem vragen een fotootje te sturen.
Woensdag
Eindelijk eens geen tegenslag, hoewel? Terwijl ik oefende voor slager, sloeg de paniek toe, er werden door verschillende mensen vier laptops binnengebracht. Ik vervolgde mijn slagerswerk en de ochtend was al bijna voorbij met het klaarmaken van het vlees voor Dombo. Godzijdank waren het op eentje na geen ingewikkelde laptops. Geen middagdutje evenwel, ik was aan het eind van de dag aan het eind van mijn Latijn. 's- Avonds had ik nog een maaltje erwtensoep, hartstikke lekker, maar eigenlijk te veel. Dus ik sliep al om acht uur geloof ik, ik kon niet meer op mijn benen staan.
Donderdag
De vierde laptop was ook niet zo ingewikkeld, de eigenaar had hem laten vallen, er was het een en ander gebroken en er moesten dingen aan elkaar gelijmd worden. Ik zag dat iemand anders al hetzelfde had geprobeerd, maar ik kan dat beter.
Toen ik even lekker buiten in het zonnetje zat (maar niet heus) liep er een vrouw de cour op. Kind op de rug. Ik begreep na wat navragen pas wat ze wilde. Ze wilde in het museum kijken. Door de deur zag ze mijn verzameling beeldjes en ze dacht dat mijn huis een museum was. We raakten wel aan de praat. Ze vertelde dat ze uit Senegal kwam en dacht in Sévaré werk kon vinden. Daarom ging ze de huizen langs. Ze raakte niet uitgepraat over de onveiligheid in Sévaré. De jihadisten zitten overal. Ze wilde eigenlijk zo snel mogelijk teug naar Bamako en door naar Senegal. Toch een beetje vreemd verhaal. Ze vroeg niet eens om geld.
vrouw in Sangubaka
Ik heb geen idee wanneer ik weer spullen kan bestellen via AliExpress. Er staan diverse dingen in de wacht, maar er wordt niets meer opgestuurd. Ik kan soms wel terecht op EBay, maar daar is alles meestal een stuk duurder. Het Corona virus vormt misschien wel een grote bedreiging voor Afrika. En het is niet makkelijk buiten de deur te houden. Er is nog altijd vliegverkeer tussen Afrika en China. Maar er zouden op het hele continent slechts twee plekken zijn waar ze de ziekte kunnen determineren: Zuid-Afrika en Senegal. Een eerste geval is geconstateerd in Egypte. We moeten afwachten.
Volgende week komt Lieve Joris, schrijfster van het legendarische boek Mali Blues een paar dagen logeren. Dus moet ik schoonmaken. Ik probeer ook mijn keukenkastjes op te ruimen. Tjonge, wat bewaart een mens toch veel rotzooi. Tegelijk meen ik te ontdekken hoe de kakkerlakken binnen kwamen. Er zitten openingen in de afvoer van de gootsteen, daar zitten aansluitingen met gaten. Sinds jaren rook het daar ook niet altijd zo kies. Met een tube siliconenkit heb ik die aansluiting afgesloten. Valt niet mee in zo'n diep gootsteenkastje. Ik voelt alsof ik onder mijn auto lig. En het is nog steeds niet helemaal dicht, ik moet nog een tweede keer. Al snel is ook de stank minder, dat is winst. Ik heb verder veel werk aan het schoonmaken. Toch prettig als er af en toe iemand langs komt. anders komt er nooit wat van.
Zaterdag
Terwijl ik het fornuis onderhanden nam, kwam Dako met het trieste bericht, dat zijn bromfiets andermaal is gestolen. Volgens mij zit onze buitendeur 's-nachts nooit op slot. En de bromfietsen hebben alleen een stuurslot. Terwijl iedereen op één oor lag kon de dief rustig zijn gang gaan. Dako heeft een abonnement op de diefstal van zijn bromfiets. Vanmorgen staat de derde bromfiets alweer in de cour. Zeshonderd euro in de sloot. Hij zal vandaag nog extra beugelsloten kopen voor alle drie bromfietsen. Het zou mij niet verwonderen als de dief vannacht terugkomt voor een volgend exemplaar.
op de markt in Somadougou (2010)
Veel erger is het bericht dat het Peuhl-dorp Ogossagou in de buurt van Bankass voor de tweede keer is opgeschrikt door een vreselijke moordpartij. In maart vorig jaar vond in het dorp de zwaarste aanslag ooit plaats met 160 doden! Dit keer werd het feest nog eens dunnetje overgedaan met nu "slechts" 21 doden. Bij beide aanvallen werd beschuldigend gewezen naar de traditionele Dogon-jagers van Dan Nan Ambassagou. Huizen werden in brand gestoken, voorraden geplunderd en vee weggevoerd of gedood. Het is niet onmogelijk dat deze Dogon-jagers hierbij betrokken zijn. Het kunnen vergeldingen zijn omdat diverse Dogon dorpen in de afgelopen tijd zijn aangevallen en beroofd. Er heeft vorig jaar wel overleg plaatsgevonden, waarbij de Dogon-jagers hun wapens zouden inleveren. De aanslag vond een dag plaats nadat het Malinese leger er was vertrokken.
En afgelopen donderdag hebben jihadisten toegeslagen in Fatoma. Het is een klein stadje op vijf kilometer van Sangubaka met onze eerste tuin, bij elkaar 12 kilometer van Sévaré. Ze staken er het gezondheidscentrum in brand, dat nu verder onbruikbaar is. Zieken en zwangere vrouwen moeten nu naar Sévaré. De publieke school in Fatoma moest het ook ontgelden. Vrouwen in en rond Fatoma zijn nu verplicht een niqab te dragen. Een gedeelte van de bevolking is naar Sévaré gevlucht. Ik kon al lange tijd niet meer naar onze tuin in Sangubaka, maar als ik dit zo hoor kan ik ook al niet meer naar Tiamoye, de tuin die vorig jaar werd aangelegd. Ondertussen worden ook militaire posten ontmanteld. De post bij Ty, op de weg naar Gao, is na zes uur al niet meer bemand, evenals de post bij Gundaka op de weg naar Bandiagara. De autoriteiten zoals politie en gendarmes zijn bang om er 's-nachts te blijven. En Niangaly vertelde dat bij Ty een kolonne van 45 motorfietsen met jihadisten passeerde, niets en niemand die er iets aan deed. Het is allemaal geen nieuws dat de kranten haalt.
Opmerkelijk is het feit dat 200 Malinese militairen na zes jaar in het noordelijke stadje Kidal zijn aangekomen. Er vonden maandenlang besprekingen plaats over de komst van de FAMa, het Malinese leger. Kidal werd sinds 2011 bestuurd door de Toeareg. De autoriteiten werden er verjaagd en daarna niet meer toegelaten. In 2014 bezocht de toenmalige eerste minister Moussa Mara het stadje en werd er met harde hand uitgebonjourd. Het Algemeen Dagblad schreef toe: "Zeker 36 mensen, van wie acht militairen, kwamen om het leven bij de schermutselingen. Ten minste 87 mensen raakten gewond. Ook zijn ongeveer 30 ambtenaren ontvoerd door de rebellen, aldus het ministerie van Defensie." Niemand begreep waarom de Malinese autoriteiten daar tot deze week werden geweerd. Het was onder andere een van de heikele en meest onduidelijke punten bij de Malinese bevolking, niemand kende de echte redenen. Geruchten deden de ronde dat ook Frankrijk op een of andere manier daar iets had te verbergen. Zij weigerden Kidal in 2013 te bevrijden toen het noorden van Mali werd schoongeveegd van Touareg-rebellen en Jihadisten. Kidal blijft een raadsel.
Zondag
Niangaly is eindelijk klaar met het hekwerk van de tuin in Barigondaga. Het heeft meer gekost dan begroot. Er moet 90 euro bij, niet zo heel veel, maar toch. Ik denk dat hij niet meer durft te vragen. De beloofde hulp van de dorpelingen was zeer marginaal. Het werk heeft veel te lang geduurd, niet alleen vanwege de grote afmetingen en de zware en stugge kwaliteit van het gaas. De dorpelingen vroegen ook nog om extra waterbassins, maar dat hebben we geweigerd. De capaciteit van de waterpomp is daarvoor niet voldoende. En het was, tegen onze zin, hun keuze om bassins te plaatsen op minder geschikte plekken. Al met al ben ik niet zo tevreden, afgezien dan het feit dat een gedeelte van de tuin het nu wel goed doet.
Ik heb voor Dombo op een tafel een oud dekentje gelegd. Hij is helemaal ontregeld omdat alle meubilair buiten staat in verband met de grote schoonmaak. Dat dekentje biedt uitkomst, niet des kats, hij nestelt zich onmiddellijk en valt subiet in diepe slaap. 'T is een schat.
De eindstand van de decemberactie 2019 van de Stichting Mopti is wel bereikt:14.218 euro (er is toch nog iets bijgekomen!) Veel dank allemaal.