Mopti home page
Klik hier voor de printversie

 

Willem Snapper's nieuwsbrief nr 617 van 8 december 2019.

U kunt zich altijd per mail aan- of afmelden voor de wekelijkse aankondiging: wsnapper@mopti.nl

ik was gewoon te laat voor de plechtigheid van de naamgeving van Badara, alle stoelen al leeg, hier en daar zit een plukje mensen te eten

 

bijzonder feest
en
vertrouwen in Macron?

Zondag
Zes uur, ik zou willen weten hoe lang de muziek doorgaat. Ik mag natuurlijk niet zeuren, het komt gelukkig zelden voor, maar het kabaal is soms niet om te harden. De cour ziet zwart van de mensen, er wordt gedanst en genoten. Dus de feestgangers zijn wel heel tevreden en daar gaat het om.

het balafoonorkest, acht man uit Kuonna

Ik ben bezig met vijf bijna identieke laptops met de klemtoon op bijna, want er zijn wel verschillen en dat maakt het ingewikkeld. Ik probeer van die vijf enkele werkend te krijgen. Het valt niet mee, ze zitten lastig in elkaar. Het zijn overigens best goeie apparaten, ze zijn zelfs uitgerust met SSD's en zijn daardoor behoorlijk snel.


drukte op de dansvloer

Om zeven uur valt er een stilte, een vrouwelijke griot neemt het woord. Ik begrijp er niet veel van, of liever, ik begrijp er helemaal niets van, maar zij spreekt ongetwijfeld vele zegeningen uit over de jong-geboren Badara. Er worden allerhande cadeaus aan zijn moeder Maman aangeboden. Het duurt bijkans wel een half uur. Prachtig om te horen, heerlijk zo'n authentieke Malinese stem.

Oumou (vrouw van Pobanne) links, vader Douba en moeder Maman, met Badara in hun armen
De foto komt van de fotograaf die was ingehuurd, deze foto is natuurlijk een beetje overbelicht door de flitser

Vader Douba vraagt aan mij of het niet te veel kabaal is. Maar hoe kan ik daartegen zijn? Het is hun feest en ja, ik blijf het vervormde geluid zonde vinden. Zij moeten echter doen wat hen goed dunkt. Iedereen geniet in elk geval.
Er waren ongelofelijk veel mensen. Er werd gedanst, gegeten en gedronken, meest water trouwens, gezien de tientallen lege waterzakjes die Tené en Diahara de volgende morgen moesten opvegen. Ik ben op een gegeven moment weer naar buiten gegaan om naar een intrigerend lied te luisteren dat eindeloos duurde en duurde. Geweldig. Ik heb geprobeerd het op mijn telefoontje op te nemen, maar het geluid is helaas niet om aan te horen, totaal overstuurd. Je hoort alleen gekraak.

Maandag
Toen ik vanmorgen buiten kwam trof ik alleen nog een ongelofelijke bende met afval, plastic zakjes, lege blikjes, lege flesjes en lege sigarettendoosjes. Onze dienstmeid Tené, baby op de rug, was al druk bezig met vegen. Founé maakte het ontbijt voor de kinderen, ze was haar stem kwijt en ze kon bijna niet meer uit haar woorden komen. Maar ook zij had genoten!
Ikzelf moet nog op gang komen. Gisteren heb ik één van de vijf laptops uit het dorp Tougoumé aan de praat gekregen, in de andere heb ik een hard hoofd en ik moet mij ertoe zetten om verder te gaan. Het is een ingewikkelde klus.

Nog zo'n uitzonderlijke foto van Soumi Image: vlnr Fatoumata, Oumou, Nouely, Niana en Maman

Dinsdag
Ik heb het drukker dan ooit. Het gaat ook niet zo goed. Van de vijf laptops heb ik er eentje kunnen repareren, dat was niet zo moeilijk, maar de rest is een ander verhaal. Waarschijnlijk moeten er vier een nieuw beeldscherm hebben. Ik weet nog niet of daar geld voor is. Ik ben ook bezig met de laptop van Ballo. Daar had ik een nieuw bovenblad voor besteld. Helaas was het niet compleet en moest ik de touchpad overzetten, een ingewikkeld klusje wat uiteindelijk ook niet is gelukt. Je kunt de laptop wel met de muis bedienen, maar niet met de touchpad. Ik weet nog niet hoe ik dit moet oplossen. De externe harde schijf van Abbé Michel krijg ik ook niet meer aan de praat, ik ben er gisteren de hele dag mee bezig geweest, het lukt gewoon niet. Die heeft hij laten vallen en het lijkt afgelopen met de disk en met de bestanden.
Geen fijne dag dus vandaag.
Het is al avond. Zonet komt ook Abbé François nog langs met een laptop en d'r liggen ook nog twee andere te wachten.

inks Maman, de grand-frère van wijlen Sékou en rechts de moeder van Badara, die heet ook Maman. Bizar hoe de fotograaf de foto weet te nanipuleren, maar hij heeft daarvoor vast speciale software. Die bank komt waarschijnlijk van een ander plaatje en heeft hij de mensen erin ingeplakt.

Woensdag
Ik heb vanmorgen moeite om uit mijn bed te komen. In elk geval was ik van acht tot 12 uur bezig met de website van de Stichting Mopti. Een klusje dat eigenlijk in een half uurtje klaar zou moeten zijn. Helaas lijkt het erop dat ik werkelijk iedere keer weer het wiel moet uitvinden. Dat kost zóveel tijd!
Ik zou ook graag de hele website op de schop willen nemen, ik zie daar tegenop. Misschien dat de pagina over de decemberactie een goed begin kan zijn. 's-Middags verder met twee laptops. Een van die laptops is vrij nieuw. De eigenaar vraagt om hem te updaten. Er is een oudere versie van Windows geïnstalleerd en die update duurt uren en uren.

Vrijdag
Het is vandaag op 6 december op de kop af dertien jaar geleden dat ik in Sévaré aankwam! Wie had kunnen bedenken dat de situatie hier zo enorm zou veranderen?

Die update duurt eindeloos en ik was er bijna twee dagen mee kwijt. Een nieuwe installatie was tien keer sneller geweest, maar er waren overwegingen die me daarvan afhielden.
Het duurde dus allemaal zo lang dat ik ruim tijd had om de boekhouding van de Stichting Mopti bij te werken.

het meisje verveelt zich meestal dood, maar ze verkoopt lekkere sandwiches!

Al voor de tweede dag haalde ik een sandwich in het tentje aan de straat tegen onze muur. Brood met uiensaus en een flintertje gehakt, zeer smakelijk. Eigenlijk meer voor het middageten of eventueel voor de avond. Ik weet niet wat ze op andere momenten te eten heeft, hoewel ik zag ook een schaal met de heerlijkste frietjes.

Tussen de bedrijven door lees ik af en toe nieuws op het internet. President Macron wil van de landen van de G5 Sahel, Mali, Niger, Tsjaad, Burkina Faso en Mauritanië, weten waar hij aan toe is. Hij ergert zich aan het voortdurende nepnieuws en aan al de beschuldigingen aan het adres van Frankrijk op de sociale media, terwijl de autoriteiten daar nauwelijks op reageren. Ik kan het mij voorstellen. Sinds 2014 doen 4500 dure Franse militairen hun best in de strijd tegen het jihadisme. Is het Franse leger nog welkom? Is het niet beter hun biezen te pakken omdat de anti-Franse opinie zo de overhand krijgt. Macron eist duidelijkheid van de regeringsleiders. Op 16 december komen zij bijeen in het Franse Pau. In 2013 nog werd het Franse leger met open armen ontvangen toen hun operatie Serval de jihadisten terugdrong. Helaas hebben jihadisten en terroristen het erg slim aangepakt. Ze zijn voortdurend bezig zich te versterken en delen onophoudelijk speldenprikken uit. Die lijken tegenwoordig trouwens meer op dolkstoten.
Het is natuurlijk maar de vraag of deze oorlog op deze manier te winnen is. Door sommige partijen wordt erop aangedrongen om met de twee belangrijkste jihadistenleiders Iyad Ag Ghaly en Amadoun Kouffa te overleggen. Het lijkt bijna de enige optie, maar welke prijs moet door Mali worden betaald? Wordt Mali een extremistisch islamitische staat? Gaat het huidige Mali verloren?
Grote delen van Mali, zeg maar gerust het grootste deel van het land, is reeds in handen van jihadisten en het jihadisme breidt zich voortdurend uit.

twee meisjes op het feest

Macron eist duidelijke taal van de vijf regeringsleiders. Is het Franse leger nog welkom? De bijeenkomst in Pau wordt alom al aangegrepen om de koloniale houding van Frankrijk te veroordelen. Het negativisme dringt ook in Frankrijk steeds meer door. De operatie Barkhane kost de Franse staat miljarden euro's, dertien Fransen verloren nog onlangs het leven bij een noodlottig ongeluk in het noorden van Mali en ook vandaag verneem ik dat een Franse militair gewond is geraakt bij de ontploffing van een mijn. Als het dan ook nog aan steun ontbreekt van de autoriteiten en van de bevolking dringt zich de vraag meer en meer op wat het Franse leger in de Sahel nog te zoeken heeft.

Zo passeerde bijvoorbeeld een bericht op Facebook van een onbekende site, met een anti-Frans manifest, doorgestuurd door ElHadj, de promotor van de (onze!) tuin van Barigondaga. Treurig.

Natuurlijk zijn er ook in de afgelopen week weer meerdere Malinese militairen om het leven gekomen door mijnen en beschietingen. In de Dogon durft de bevolking de oogst niet meer binnen te halen, bang voor aanvallen van Peuhl en jihadisten. Tussen Bankass en Koro werd op z'n minst één grote vrachtauto met levensmiddelen in brand gestoken. In onze aangrenzende buurgemeente Socoura werden vier vermeende jihadisten gearresteerd.

moeder en zoon verzorgen de planten in Walirdé

In de tuin van Walirdé werd afgelopen woensdag een vergadering gehouden. Zoals steeds is het moeilijk om de vrouwen tot het betalen van hun maandelijkse bijdrage te bewegen. Zodoende is er een betalingsachterstand aan de gardien. Er werd duidelijke taal gesproken. De vrouwen moeten nu werk maken van hun maandelijkse bijdrage van 500 cfa (75 eurocent). Wie er niet betaalt wordt haar veld ontnomen en aan een ander gegeven. Hetzelfde gebeurt wanneer vrouwen hun veldje niet bewerken. De tuin biedt werk aan 45 vrouwen. Er is een comité aangesteld van vier vrouwen en een man die de tuin en de financiën zullen beheren en die daarop kunnen worden aangesproken. Niangaly heeft inmiddels enkele lekkende bassins gerepareerd. En vanaf vandaag gaat hij aan de slag voor het herstel van het hek in de tuin van Barigondaga.

er moet in Walirdé nog veel gebeuren, mais ils sont au dessus!

hier Nana met een papaja-boom in Walirdé

Ik stuur u vandaag tevens de uitnodiging voor de decemberactie 2019. En ik hoop dat die weer net zo succesvol zal zijn als die van vorig jaar!