Mopti home page
Klik hier voor de printversie

 

Willem Snapper's nieuwsbrief nr 598 van 9 juni 2019.

U kunt zich altijd per mail aan- of afmelden voor de wekelijkse aankondiging: wsnapper@mopti.nl

 

Tiamoye, bijna klaar

 

Vive les blancs
en
vertrek over een week

Vraag: Heeft iemand nog ergens in een hoekje een (on)gebruikte 17 inch flat screen monitor staan? Die zou ik eventueel goed kunnen gebruiken! Ze zijn bijna nergens meer te koop.

Maandag
Het kon voor mijn Nederlandse reis wel eens mijn laatste nieuwsbrief zijn, maar ik ben eind juli of begin augustus vast weer terug.
Ik had in mijn hoofd dat wij maandag de piketpaaltjes in de tuin van Tiamoye zouden verplaatsen. Maar daar was opeens het Suikerfeest, het eind van de Ramadan. Zoals wel vaker was ik uitgenodigd bij mijn vroegere buurman Hamidou. Ik moest de maaltijd bij Bakary helaas afslaan en ook Founé kwam mij zoals gebruikelijk een schotel spaghetti brengen. Aan eten geen gebrek.

mooi gemaakt voor het Suikerfeest

Mijn vrije uurtjes bracht ik door met een nieuwe router/repeater in mijn netwerk dat kost nogal wat hoofdbrekens. Verder gaat de dag een beetje aan mij voorbij.

Dinsdag
Ik had erop gerekend dat ik vandaag op de markt wel vlees kon kopen voor Dombo, maar dat viel tegen. Het was er een klein beetje een uitgestorven boel, veel tafels waren leeg en er waren maar enkele slagers actief. Mijn slager was er in elk geval niet. Met veel moeite kon ik een kilo vlees kopen, terwijl ik er eigenlijk vijf wilde hebben, meteen voor de tijd dat ik in Nederland ben. Maar goed, dan ga ik nog een keer terug.
Ook had ook brood nodig, maar bij mijn bakker trof ik een lange rij wachtenden, het was een drukte van belang. Ik had geen zin om te wachten en probeerde het bij een andere bakker, maar daar waren de schappen leeg. Op het eind van de morgen ging ik terug en toen was er weer gewoon brood en zonder rij.
Ik kocht bij Farafina enkele kettingen voor de dames van de Partners-Dogon. De eigenaar Boubacar was net terug uit Frankrijk van een zakenreis en hij vertelde dat hij over twee weken naar een beurs zou gaan in New York. Toen ik hem vroeg of hij Trump wel had uitgenodigd bij de opening ontplofte hij ongeveer, zijn ogen schoten vuur. Zo merk ik onder andere dat er hier een enorme afkeer is van die schurk, al wist ik dat wel. Trump is dan weliswaar niet het gesprek van de dag, maar zijn naam wordt vaak genoemd en altijd in negatieve zin. Trump is niet bepaald Afrika's beste vriend.

Woensdag
Om half acht vertrokken Dako, Adama, Niangaly en ik naar de tuin van Tiamoye voor het verplaatsen van de piketpaaltjes. Er is nu plek voor ongeveer 64 vrouwen. Het werk viel mij vanmorgen iets minder zwaar vergeleken met de vorige poging, er stond een prettig windje dat een beetje verkoeling gaf. En we hadden de ervaring van de vorige week, en dat hielp ook. Bovendien werden we bijgestaan door enkele dorpelingen.

twee door de termieten ingekapselde piketpaaltjes

Ongelofelijk hoe sommige paaltjes al meteen door termieten waren ingenomen en ingepakt, binnen een paar dagen veranderen ze tot pulp. Hele legers worden ingezet om van deze buitenkans te profiteren. Hoop dat de paaltjes het uithouden tot na de verdeling van de velden volgende week. Het zou ook prettig zijn als het ging regenen, de grond is nu bijna te hard om te bewerken, een flinke regenbui zou het werk voor de vrouwen vergemakkelijken.

de metselaar aan het stuken

Het huisje is nog niet helemaal klaar. De metselaar is bezig met het stuken van de wanden, daarna moet de vloer nog van een betonnen laag worden voorzien. Het zal krap worden of het voor mijn vertrek allemaal klaar is.

de vloer van de toiletten, nu de muren nog!

Thuis bereid ik op de computer verder de verdeling der vrouwen voor. En ik bel Meni om hem te vragen niet te komen logeren. Hij wilde een paar dagen komen, maar ik zie dat nu helemaal niet zitten. Ik heb te veel aan m'n kop.

Donderdag
Voor de tuin van de AVPS ben ik met Niangaly naar Mopti gereden om een nieuw zonnepaneel te kopen. Telkens valt een paneel uit (steeds dezelfde gelukkig), dan moet er een diode worden vervangen. Hopelijk zijn die problemen nu van de baan.
Ik sprak gérant Moussa over het kleuterschooltje van de AVPS. In mijn vorige nieuwsbrief vertelde ik over mijn bezoek aan het schooltje. Een van mijn lezers viel het op dat de kindertjes in twee van de drie klassen op de grond moesten zitten en vroeg mij wat het zou kosten om die klassen van tafeltjes en stoeltjes te voorzien. Moussa vond dat natuurlijk een prachtig idee, maar de grootste nood in het schooltje, zo vertelde hij, was toch wel de watervoorziening. Oorspronkelijk was het waterproject bedoeld voor het schooltje, maar de eigenlijke installatie vond plaats op ongeveer een meter of vijfhonderd daar vandaan en het water wordt voornamelijk gebruikt voor de teelt van groentes voor hun moeders. Het breekt ze zo langzamerhand op dat ze elke keer met zware bidons naar het schooltje moeten slepen. De oorspronkelijke put bij het schooltje zit zo dicht in de buurt van de toiletten, dat het water niet drinkbaar is. Dus zijn voorstel zou eerder een forage zijn met een kleine pomp in plaats van het meubilair. Voordeel is dat ik zelf nog drie zonnepanelen heb staan, die ze kunnen gebruiken! Dat scheelt tenminste nog iets. Helaas zijn er aan de watervoorziening wel kosten verbonden, ze worden begroot op 1750 euro.
Ik ben benieuwd wat mijn lezer daarvan vindt en of die dat in haar eentje kan of wil opbrengen. Anders zijn er misschien mensen die voor dit speciaal tussentijds willen aanschuiven! Ik ben er niet zeker van dat de Stichting nog een potje heeft, vooralsnog gaat de tuin in Tiamoye even voor.

Vrijdag
Ik begin een beetje zenuwachtig te worden. Over tien dagen vlieg ik naar Nederland.
Ik heb het dus druk, ik moet zoveel regelen. Misschien zit het vooral in mijn hoofd. Ik maak mij de meeste zorgen om Dombo, wil de familie hem net zo verzorgen als ik dat doe? Krijg ik het ze uitgelegd?
Vanmorgen kocht ik op de markt in Sévaré vijf kilo vlees voor hem. Ik hoop dat hij het daarmee redt tot ik terug ben.
Dan verwacht ik ook de container met 12 kilo kattebrood. Die is onderweg, maar nog niet aangekomen. Hij stond aan de grens met Senegal, maar hoe lang gaat dat duren? Komt die nog aan voor mijn vertrek?
De dag begint met een ritje naar de markt, die is weer back to normal. Er staat een oudere vrouw bij mijn slager te wachten. Als ze mij ziet begint ze keihard te roepen, "Vive les blancs, vive les Français, Vive les tous, vive les Anglais, vive les blancs, vive les blancs". Het houdt niet op, het gaat minutenlang door. Door de hele markthal staan de mensen te lachen om het komische tafereel, terwijl ze onverstoorbaar door gaat. En ik sta er als een zeldzaamheid tussen en lach bedremmeld een beetje mee. Voor Dombo koop ik dan maar liefst vijf kilo vlees, ook voor tijdens mijn vakantie. Ik laat nadien een band plakken, want daar zit te weinig lucht in naar mijn smaak. Soumayla, de plakker, doet zijn best, maar hij vindt dat de band eigenlijk versleten is, hoewel die er voor een leek op het oog nog wel goed uit ziet. Geen versleten plekken of zo, maar Soumayla laat mij zien dat het rubber zijn beste tijd heeft gehad. De oude banden zaten er al op toen ik de auto in 2015 kocht. Ik besluit om dan maar al mijn banden te vervangen, ik heb thuis nog een compleet nieuwe set liggen.

meisjes kijken toe vanachter het hek

Terug thuis verwerk ik het vlees en dat is zoals altijd veel werk.
Amahiré laat haar bril repareren, waar ze zo lekker op is gaan zitten. De schade valt nog mee, het kost 7,50 euro. Ik krijg Modibo aan de telefoon! Hij zit nog steeds in het gevang, maar het gaat hem naar omstandigheden goed. Ik help zijn familie met dertig euro.
Toen ik thuiskwam stonden de twee gehandicapten uit Mopti op mij te wachten. Ik heb toch al zo'n hekel aan als er mensen op mij wachten, dan moet ik mijn programma aanpassen en meestal voorspelt het niet veel goeds. En zo ook nu natuurlijk. Een van hun machines is kapot en de reparatie kost 100 euro. En dat al na een maand of vijf na aankoop. Ze hebben natuurlijk geen geld opzijgezet voor dit soort tegenvallers, alles wordt meteen opgemaakt, niet helemaal onbegrijpelijk als je het al zo weinig breed hebt. Ik verwijs ze naar Gouro, ik heb geen zin om meteen de portemonnee te trekken. Ze moeten ervan leren. Het defect is ongetwijfeld te wijten aan gebrekkig onderhoud, doorgaan tot hij erbij neervalt, zoals te doen gebruikelijk. Gouro en Baba gaan met ze in gesprek.
Dan laat Niangaly mij weten dat de gardien in Tiamoye 60 euro per maand vraagt als salaris. De Stichting draait daar het eerste jaar voor op. Normaal betalen we 30 euro, dus dit is vergelijkenderwijs veel. Maandag gaan Baba en Gouro met ze praten. En eigenlijk is onze kas bijna leeg, we moeten nog zaden kopen voor hun tuin en misschien moeten we ook voor een paar maanden een begeleider betalen.

Zaterdag
Soumayla verwisselt vanmorgen al mijn banden en is daar een kleine twee uur mee bezig. De oude banden mag hij houden, die kan hij nog goed verkopen voor karren voor ezels en paarden. Ik gaf hem ook al mijn oude plakspullen, die ik toch nooit meer zal gebruiken plus een grote doos met splinternieuwe binnenbanden, die ik niet meer wil. Tegenwoordig zijn mijn banden tubeless (zonder binnenband), dat is eigenlijk veel gemakkelijker. En Soumayla blij!

bezig met mijn laptop

Bij het opschonen van mijn laptop om in Nederland te gebruiken heb ik te veel bestanden verwijderd, waardoor eigenlijk niks het meer deed. Ik was verplicht om hem opnieuw te installeren, nu meteen met de nieuwste Windows-versie. Hij loopt weer als een zonnetje. Trouwens heb ik al een week of twee geen nieuwe computerklanten, dat is wel prettig.
Ik hoor van Amatigue dat de container bij de douane in Kati, vlak bij Bamako, staat en dat hij hem maandag of dinsdag in Sévaré verwacht.

Zondag
Diahara klaagt over de warme nachten, ze slaapt slecht. De temperatuur buiten zakt niet meer onder de 32 graden en de luchtvochtigheid loopt op. Hier binnen zakt de temperatuur niet onder de 37 graden. Als ik de deuren tegen elkaar openzet voor een beetje frisse lucht, zie ik Dombo nog steeds niet komen opdagen. Normaal is Dombo bij het krieken van de dag er als de kippen bij om zijn honger te stillen. Om middernacht hoorde ik een vreselijk kattengekrijs, maar dat is wel vaker als een vreemde kat probeert de cour te betreden. Terwijl ik met zijn eten bezig ben zie ik hem aankomen, maar het tempo is eruit. Hij loopt mank en heeft last van zijn rechterachterpoot. Ik begrijp niet zo goed wat dat kan zijn, er is eigenlijk niets aan te zien. Als hij ergens vanaf gevallen is, zou er eerder iets met een voorpoot mis kunnen zijn. Normaal weet hij niet hoe snel hij zijn eten naar binnen moet slokken, deze ochtend laat hij de helft staan. Hij heeft zich nu onder een stoel verstopt.
En Mouche is ook alweer dik in verwachting, wie weet zijn het kleine Dombootjes, maar liever had ik dat niet.