Printversie

Willem Snapper's nieuwsbrief 594, 12 mei 2019

het went nooit
en
geen stroom, geen water en geen moustiques!

Het jaarverslag 2018 van de Stichting Mopti staat op de website!

Woensdag
Het valt niet mee op dit moment, ik begin met het luchten van mijn hart.
Vooral gisteren. Ik sta dus tegenwoordig om half zes op om nog net genoeg water voor een douche te vinden. Om zes uur is het over. Gedurende de dag komt er nog een minuscuul straaltje water uit de kraan. Maar het energiebedrijf is nu een groter probleem. Gisteren had ik vanaf tien uur tot zes uur in de avond helemaal geen stroom meer en kon ik niet veel meer doen dan buiten in een stoel zitten. Voor tienen kon ik het jaarverslag 2018 van de Stichting Mopti op de website zetten. Ik vind dat altijd een ingewikkeld klusje, op de een of andere manier heb ik daar altijd veel moeite mee. Ik ben sowieso niet zo'n held op het gebied van websites, ik ben eigenlijk al jaren ontevreden hoe die er uitzien.
Zondagavond vanaf vier uur was het ook weer raak en ben ik met Isac gaan eten in Hotel Flandres. Dat was even een aangename afleiding, maar thuisgekomen kon ik niet veel anders dan een beetje op het dak zitten tot om half tien de stroom weer terugkeerde. Dat was trouwens nog betrekkelijk vroeg, andere jaren duurden die stroomonderbrekingen vaak tot middernacht of ver daarna. Dus om half tien kon ik naar bed. Zonder airco is het mijn slaapkamer in deze periode niet te doen. Ik heb medelijden met de Malinezen, meer nog dan met mijzelf. Zij hebben het altijd moeilijker dan ik. En je kunt niet zeggen dat je eraan went, want het went nooit.

Maandag heb ik mij dus beziggehouden met het jaarverslag en ook met de tekening voor de tuin van Tiamoye. Ondanks dat het een flinke tuin wordt krijgen de vrouwen maar een klein veldje om te bewerken, ze moeten de tuin delen met z'n éénennegentigen. De velden worden 7,20 meter in het vierkant. We kunnen de velden nog iets oprekken door niet overal tussen de velden voetpaden van 50 cm breedte te maken, dat kan ook om en om.

Donderdag
Ik bracht vandaag een bezoek aan de tuin van Tiamoye in aanleg. Niangaly is druk met het hek en Ablo begint met het metselen van de fundering van het huisje. Ik had Adama meegenomen en samen met Niangaly zetten we de middelpunten af van de acht bassins. Eigenlijk schiet het best op. Alleen de bouw van het huisje gaat niet zo snel, dat neemt nu eenmaal tijd. Ik heb geen idee of het allemaal klaar is voordat ik naar Nederland reis.
Terug in Sévaré lagen er vijf pakketten te wachten op het postkantoor en haalde ik bij de Minioprix een doos mineraalwater, voor je kunt niet weten. En de patron Coulibaly wees me op een grote bestelling blikvoer voor honden en katten. Daar had ik een paar weken geleden naar gevraagd. Helaas zijn ze opeens veel duurder dan de blikken die hij vroeger verkocht. Ik kocht er tien in diverse smaken, meer om hem een plezier te doen, want ik ben bang dat hij ze nooit aan anderen kwijtraakt. Een rib uit mijn lijf, biefstuk van de markt is stukken goedkoper. Dus daar zit ik nu mee terwijl Coulibaly er nog tientallen heeft staan. Tot overmaat van ramp zegt Dombo dat ik die blikken beter zelf kan eten, de gourmand haalt er zijn neus voor op.

Vrijdag
Het is eigenlijk gewoon een treurige week. Onophoudelijk geen stroom en geen water.
Ik heb vanmorgen Oumou en Founé op de bus gezet, ze gaan naar Fangasso, eigenlijk het geboortedorp van Sékou, voor een bruiloft. Ze komen maandag weer terug. Ze hadden behoorlijk wat bagage voor die drie nachten, waaronder ook twee tamtams, waarmee de twee ook hier in de buurt feestelijkheden afstropen. Het gaat dan meestal of altijd om doopfeesten en huwelijken. Ik vermoed dat ze daarmee ook geld ophalen. Het zijn twee dappere vrouwen!

En dan moet ik nog snel naar de bank voor de rijstactie van Franca, ze hebben 4000 euro overgemaakt voor voedselsteun aan de leerlingen van de Stichting Vive in Mopti.
Voor de rest heb ik weinig te doen op het moment en ik geniet van een beetje rust.

Zaterdag
Vanmorgen om goed vijf uur opgestaan opdat er genoeg water zou zijn. In huis is het nog altijd bloedheet en ik haast mij om alle deuren tegen elkaar open te zetten.
Er valt niet veel te begroeten nu Oumou en Founé er een paar dagen niet zijn. De huishouding is nu in handen van Diahara (17) en ik zie haar al bezig met het vegen van de binnenplaats. Ik vraag haar om mijn gedeelte over te slaan, dat hoeft voor mij echt niet elke dag en zij heeft het al zo druk. Tot mijn verrassing zie ik nu dat Adama de bezem ter hand heeft genomen en mijn gedeelte schoonveegt. Dat vind ik toch wel een fijne solidariteit, want het vegen van de cour is nu eenmaal geen mannenwerk!

Er gebeurt elke dag wel wat. Vier burgers werden vermoord toen zij op weg naar huis waren. Bij het dorp Tégrou werden zij door onbekenden doodgeschoten. Twee anderen raakten gewond. Zij keerden terug van de vrijdagse markt in Bandiagara.
Het Franse leger bevrijdde in Burkina Faso vier gijzelaars uit Bénin, die waarschijnlijk op weg waren naar het noorden van Mali om ze daar te kunnen verbergen. Bij de bevrijdingsaktie kwamen twee Franse militairen om het leven. Vier terroristen werden gedood, twee konden ontsnappen. Via uitgekiende technieken konden zij de terroristen volgen, details zijn mij niet bekend.

En ja, de hete tijd. Om twee uur sloeg de stroom uit en die kwam tegen zevenen weer terug. Ik had geen zin meer om voor mijzelf te koken, ik at bij de Canari!

Grapje als de kinderen vragen hoe het gaat. Dan antwoord ik "geen stroom, geen water en geen moustiques!" en dat is lachen.