Printversie

Willem Snapper's nieuwsbrief 581, 10 februari 2019

de erfenis van Sékou
en
de tuinen van Walirdé

Maandag
Wie meer dan 15.000 euro doneert aan een goed doel, wordt straks met naam en woonplaats bekendgemaakt, zo luidt de kop van een artikel in de NRC.
Vreemde capriolen van de Nederlandse overheid. De touwtjes worden aangehaald voor Goede Doelen, beter gezegd, voor schenkers of donateurs. Bij de Stichting Mopti is het nooit gebeurd, maar wil iemand een donatie doen van meer dan 15.000 euro dan worden alle gegevens publiek gemaakt, iedereen zou daarvan kunnen kennis nemen. Het is ongetwijfeld een regeling om witwaspraktijken te voorkomen, maar wat zijn er nog voor garanties? Het kan een belemmering zijn voor echt gulle gevers!
Lees het artikel in de NRC: Nagel donateur niet aan charitatieve schandpaal.

Dinsdag
Vanmorgen heb ik weer wat schoongemaakt. Het is toch ongelofelijk hoeveel stof ik opdweil na iets meer dan een week. In een beetje Malinees huis hebben ze een bonne, een dienstmeisje, die elke dag het hele huis dweilt. Ik kan dat niet aanzien, ze buffelen van 's-morgens vroeg tot in de avond, zeven dagen per week. De meesten verdienen een habbekrats, als het 15 euro in de maand is, is het veel.
Ik zit nu eigenlijk te wachten op de terugkeer van Rob en Trees. Ik heb geen idee en wat voor plannen ze nog hebben.
Ik heb ondertussen enkele bestellingen uit China geannuleerd en ik heb nu een paar dingen naar Jan Joost laten sturen, die eind van de maand weer naar Mali komt. Maar alweer pech, de nieuwe bestellingen worden nu niet behandeld, het is Chinees nieuwjaar. Daar zijn ze in China een dag of tien mee bezig. Die pakketten komen dus niet op tijd aan in Nederland. Sinds september zit ik er al op te wachten, het is nu voor de derde keer dat ik die spullen heb besteld, waardeloos. Ik heb steeds minder vertrouwen in de pakketpost vanuit China naar Mali en ik durf eigenlijk niks meer te bestellen.

Ik schreef vorige week over de papaja-ziekte in de tuin van Dialangou. Een Nederlandse die vroeger in Mali woonde, bracht mij op het idee om gewoon op het internet te googelen. Ik vond diverse interessante pagina's. Een beetje onderaan ontdek ik een ziekte die erg lijkt op de ziekte in de tuin van Dialangou.

Maar ik moet er wel nog een keer heen om nog eens goed te studeren of ik onder de bladeren luizen, wantsen of ander ongedierte kan ontdekken. Zie deze pagina. In het Engels en latijn: The papaya mealybug, Paracoccus marginatus, in het Nederlands waarschijnlijk meeldauw al is de Engelse vertaling daarvan weer mildew.

Gisteren heb ik bureauwielen besteld in Nederland, die zou Jan Joost ook mee willen nemen. Tot mijn stomme verbazing belde het postkantoor dat de zwenkwielen toch hier in Sévaré zijn aangekomen. Ik balen, wat doe ik met die tweede set? Ik had liever een van die andere pakketten gehad. In elk geval rolt mijn stoel weer als vanouds. Daar ben ik bijzonder blij mee.

Rob en Trees kwamen dus dinsdag pas tegen de avond terug uit de Dogon, helaas te laat voor een rondje Mopti, misschien dan een volgende keer. We aten bij de Togolees met de hele club, acht mensen, Iedereen was dik tevreden. Terug thuis dronken we nog een glaasje whisky.

Woensdag.
Ik had mijn best gedaan met het ontbijt, ik wil graag dat ze terugkomen. Gekookt eitje, croissants en zo, eigenlijk teveel.
Maar daarna was het toch afscheid. Saidou had mij nog een laptop gegeven om te installeren, dus mijn dag kwam wel om.
Gisteravond is Mouche bevallen van vier katjes, zo klein had ik die nog nooit gezien. Ze had een grote boodschappentas in een van hun kamers. En Dombo is tegen de verwachting in niet de vader. De kleintjes zijn allemaal (nog) spierwit met een paar zwarte vlekjes. Een tijd geleden had ik hier inderdaad een evenbeeld van Mouche zien lopen, misschien is haar broertje wel de vader.

Donderdag
Het moet ervan komen. Sékou is nu twee maanden geleden overleden en we moeten zijn erfenis regelen. Ik had in november voor hem een rekening geopend bij de bank en daar ook flink bedrag aan geld op gestort, voor als ik er niet meer zou zijn. Dan zou de familie hopelijk het zonder mij een tijdje kunnen uithouden. Volgens mijn berekening zouden zij er een jaar of tien mee kunnen doen. Maar wie had er rekening mee gehouden dat hij eerder dan ik zou overlijden? Nu zitten we dus met de gebakken peren. Hoe dat geld van die rekening af te krijgen? Founé vist helaas achter het net, ze was niet getrouwd, de Sanogo's erven alles. Vanmorgen ben ik met Kalifa naar de bank gegaan om te informeren wat te doen. Dat bleek dus wel veel ingewikkelder te zijn dan ik hoopte. En ik snap er ook eigenlijk helemaal niets van. Een zeer vriendelijke mijnheer bij het Tribunaal legde me daarna nog het een en ander uit, maar ik word er niet wijzer van. Baba wist raad. Hij raadde mij aan om contact te zoeken met El Hadj, de initiator van onze tuin van Barigondaga, die op het gemeentehuis in Mopti werkt. Van alle Sanogo's heb ik wel een Copie d'Acte de Naissance nodig. Van vier van de Sanogo's heb ik nog maar één exemplaar, dus daar moet ik er eerst meer van laten maken. Dan mis ik ook een geboortebewijs van Poban. Die documenten zijn noodzakelijk om de procedure in gang te zetten. Wat ik nu met Founé aan moet weet ik nog niet. Getrouwd of niet, valt zij nu buiten de erfenis?
In elk geval is de ochtend alweer om.

En nou breekt mijn klomp. Ik vraag Pobanne om langs te komen, want van hem had ik geen geboorteacte. Hij vertelde dat hij die helemaal niet had. Nou ja, het kan verkeren. Maar later vertelde Adama dat hij helemaal geen zoon is van Sékou, maar van een overleden broer. Hij kan dus helemaal geen aanspraak maken op een deel van de erfenis. Hij was nooit een favoriete zoon, maar dat vind ik nou ook wel weer een beetje zielig. Daar kan ik echter niets aan veranderen. Ik heb al die jaren gedacht dat hij de oudste zoon was van Sékou en Founé.

Vrijdag
Jammer nu dat de gemeentehuizen staken, voor het vervolg van de procedure moet ik nog een dag of tien wachten. Ik bereid nog wel het een en ander voor.
Dan bel ik Niangaly om te vragen of we samen de tuinen van Walirdé kunnen bezoeken. Zoals altijd staat hij binnen een mum van tijd voor mijn neus.
We komen langs het enorme Rode Kruis-project van Amatigue en ik laat hem even de bouwplek zien.
Vlak erbij zit een groepje soldaten op een bank voor een klein gebouw. Niangaly vertelt dat het leden zijn van de Ganda Koy, een militie die zich voornamelijk tegen de Touareg-rebellie heeft verzet en ook tegen de jihadisten in Noord Mali, ze waren altijd trouw aan de Malinese regering. Toch probeert de overheid ook deze militie hun wapens te laten inleveren. Zie Wikipedia. Het klopt volgens mij niet dat zij waren gelieerd aan de jihadisten van de Mujao, zoals op Wikipedia wordt beweerd.

We rijden door en nemen de smalle piste naar de tuin van Walirdé. Ik ontdek in de verte een auto voor de poort van de tuin en Niangaly ziet van verre dat er blanken rondlopen. Als we naar binnen lopen blijken het twee Belgen te zijn die ik een aantal jaren geleden ook al eens hadden ontmoet. Ze kwamen een grote doos zaden brengen die ze hadden meegenomen uit België. Nana en de vrouwen waren er erg blij mee. Uitermate toevallig hen daar te ontmoeten. Zij komen slechts sporadisch naar Mali en zo vaak kom ik nou ook niet in de tuin. We komen ze op de terugweg nog een keer tegen en ze hadden nog twee zakken aardappels gekocht voor de tuin van Walirdé. Aardappels beginnen steeds meer ingeburgerd te raken in Mali. Ik vermoed dat het merendeel nu in Mali wordt geteeld en niet altijd meer uit Broek op Langedijk komt. Op de markt is de prijs trouwens flink ingezakt, betaalde ik een maand geleden nog 600 cfa per kilo (90 eurocent), gisteren betaalde ik nog maar de helft. Hoe die markteconomie toch werkt, ik weet het niet? De prijzen zijn overal gelijk.
We wandelen nog een beetje door de tuin. Het gaat er erg goed, zoals in al onze tuinen. Ik ben best trots wat wij teweegbrengen. Het stimuleert om een volgende tuin te beginnen.

Na dit bezoek rijden we ook nog naar de tuin van de AVPS in Walirdé zelf. De beheerder Moussa Traoré doet erg goed werk, ook deze tuin ligt er prima bij. Er is te weinig water in een verre hoek van de tuin, daar kunnen wij voorlopig niets aan doen. Ze hebben er wel een ouderwetse put en halen het water met de hand naar boven, maar daardoor is de capaciteit wel erg beperkt.

Weer thuis repareer ik de afvoer van de logeer-badkamer, want er hing daar vaak een onaangename lucht. Ik had enkele weken geleden een nieuwe zwanenhals onder de wasbak geïnstalleerd, maar ik had niet goed begrepen hoe dat te doen, waardoor luchtjes gewoon de badkamer indreven. Dat heb ik met wat geknutsel nu veranderd.