Willem Snapper's nieuwsbrief nr 541 van 18 maart 2018. de haven van Mopti
bedreigd? Woensdag 14 maart 2018 Toen ik weer thuis was werd ik gebeld door M. Sorry, ik kreeg toch een bericht dat ik beter zijn naam niet zou noemen. Ik heb ook de foto's verwijderd. Hij had een verwarrend verhaal, ik ben er niet gerust op. Hij vertelde dat de Dozo vannacht bij hem zijn geweest. De Dozo zijn van origine jagers, meest Dogons, maar er zitten ook andere stammen tussen. Ze manifesteren zich vooral bij festiviteiten, waar ze hun ouderwetse Franse musketten afvuren onder een oorverdovend lawaai. Dat is steeds zeer bijzonder om mee te maken. deze authentieke Dogon zou nu best tot de Dozo kunnen behoren
De Dozo konden het niet langer aanzien dat het vee van de Peulh, de stam van de herders, het door de Dogon bewerkte land kaalvrat. Regelmatig waren er in het verleden al botsingen tussen Dogon en Peulh, waarbij het er soms heel heftig aan toe ging. Er werden dorpen platgebrand en er werden mensen vermoord. Dat is eigenlijk al van oudsher, maar vooral dit jaar is het erger dan ooit. Dat zou onder andere komen omdat de jihadistische prediker Amadou Koufa er zich mee is gaan bemoeien en zijn verderfelijke invloed naar de Dogon probeert uit te breiden. Koufa is zelf een Peulh en was voornamelijk actief ten noorden van Mopti in de Niger-delta. Tot nu toe manifesteerden de conflicten zich voornamelijk rond het grensgebied met Burkina, onder andere in plaatsen als Douna, Mondoro en Dioungani. Maar verder ook rond de grotere plaatsen als Koro, Bankass en Douentza. Het is trouwens onduidelijk of het alleen om jihadisten gaat, waarschijnlijk gaat het ook om puur banditisme. en nog zo'n prachtige jager uit de Dogon.
In de Dogon ontbreekt van oudsher elk militair gezag, de problemen werden meestal onderling plaatselijk opgelost al dan niet met gepast geweld. De Dozo hebben het heft nu in handen genomen omdat het geweld meer en meer toeneemt. Volgens berichten in de pers hebben zij hun oude musketten ingeruild voor "modernere" wapens en men beweert dat zij die van het Malinese leger krijgen. De Peulh beschuldigen de Dozo dat zij elke Peulh doden die op hun pad komt, al zijn de beschuldigingen wederzijds. Kortom er lijkt een complete stammenoorlog te ontstaan, het escaleert in elk geval. In Bamako hebben demonstraties van Peuhl plaatsgevonden om de regering te bewegen in te grijpen. In de praktijk komt het erop neer dat het leger soms een tijdje aanwezig is, af en toe patrouilles uitvoert en na enkele weken weer vertrekt, waarna het geweld weer oplaait. Dit jaar zijn al tientallen doden te betreuren. Je zou de Dozo kunnen zien als een soort burgerwacht. Het zijn voor het grootste deel Dogons, maar er zijn ook andere stammen die zich bij hen hebben aangesloten (Sonrai, Bobo, Bambara). Twee webpagina's (in het Frans). EEN, TWEE. (klik om te openen) We maakten ook een korte trip naar de tuin in Komongalou, hier een glunderende gardien Door de telefoon heb ik het niet zo heel goed begrepen. M zou zijn gevlucht naar Sangha en vanmorgen (woensdag) te zijn doorgereisd naar Sévaré, waar hij de bus naar Bamako heeft genomen om daar misschien het probleem bij de autoriteiten aan te kaarten. Maar ik kan het best helemaal verkeerd hebben. Ik ben wel ongerust en bang dat de jihadisten nu hun invloed uitbreiden tot onder aan de falaise. TV5Monde zond gisteravond een interessante documentaire uit over de veiligheidssituatie dans le Centre du Mali, de moeite van het kijken zeer waard, een minuutje of twaalf. Hoe de bevolking van Kouakourou zich verzet tegen de belegering van de jihadisten, maar ook over jihadsisten (Peulh) die actief zijn in de Dogon. In het Frans, dat wel. in november vorig jaar maakte Jan Joost in Komongalou een paar foto's, en wat waren ze daar nu gelukkig mee!
Zaterdag tuin in Komongalou
Ik ben een beetje onaardig geweest woensdag tegen Dako en tegen Sékou. Zij kwamen mijn zaag terugbrengen, ze hadden hem laten slijpen. Ik was nog steeds zo teleurgesteld dat ik hen zei hem te houden, ik wil hem niet terug. Slijpen en zetten is waarschijnlijk niet mogelijk, het metaal is niet geschikt om te zagen. Het waren de speciaal geharde punten die hem tot zo'n geweldige zaag maakten en die krijg je nooit meer terug. Achteraf voel ik me een beetje schuldig dat ik de zaag een beetje bot afwees. Ze hadden echt geprobeerd hun best te doen om het goed te maken. Ik heb trouwens net wat uitgebreider met M gesproken. Nog steeds vind ik het lastig om hem zo door de telefoon te volgen en te begrijpen wat er nu precies is gebeurd. In elk geval heeft bij hem woensdag de paniek toegeslagen. In die nacht is er iemand in Ibi bij hem op bezoek geweest, die hem heeft gewaarschuwd onmiddellijk te vertrekken. Hij is dan ook direct naar Sangha gelopen en met een auto van de commandant naar Bandiagara gereden. De volgende ochtend is hij via Sévaré doorgereisd naar Bamako. Hij moet zo bang zijn geweest dat hij zelfs niet in Sévaré dorst te blijven, voor zover ik dat althans heb begrepen. In elk geval maakte hij door de telefoon een aangeslagen indruk. Hoe dit zal aflopen weet ik niet. Amatigue had hem ook vanmorgen gesproken en hij vertelde mij min of meer hetzelfde verhaal. Ik vertelde er in het kort over aan zijn dochter Amahiré, zij was teleurgesteld te horen dat ze met Pasen beter hier kon blijven. Ik hoorde door de telefoon de tranen in haar ogen. Ze verheugde zich er zo op om de Paasvakantie in Ibi door te brengen, we hadden nieuwe kleren aangeschaft en zelf had ze een prachtige pruik op de kop getikt. Misschien dat de situatie nog verbetert. Amahiré, met haar nieuwe haar.
|