Printversie

Willem Snapper's nieuwsbrief 514, 10 september 2017

prachtige luchten
en
dagelijkse wetenswaardigheden

Maandag 4 september
Normaal ga ik nooit op maandag naar de bank, maar zo vlak na het offerfeest is er bijna helemaal niemand. Alles is op, schapen, nieuwe kleren en vooral hun geld. Ik sta binnen 10 minuten weer buiten!
Ik rijd daarna direct naar Mopti om Bakary geld te geven, zodat hij zijn oude auto kan opknappen om te verkopen. Tegelijk help ik hem een handje met zijn computers en sluit ik een WA-verzekering af voor mijn auto voor het jaar 2018. Waar vind je dat nog voor 60 euro? Terug naar huis twee auto's in de berm, allebei absoluut total loss. Het verkeer, c'est trop dangereux.
Een jonge student komt daarna met zijn defecte notebook, die is zonder een nieuw scherm en zonder enkele andere onderdelen niet te repareren. De kosten 90 euro, maar het Offerfeest heeft al het geld opgeslokt, hoeveel schapen???

Franca vroeg mij een fotoreportage te maken van Hadja Maissa die voor haar Stichting Vive armbanden maakt van oude plastic slippers. Zij woont en werkt in Médina Coura, dat is een plaats die achter Mopti ligt. Toevallig komt haar zoon bij mij langs en dat geeft mij de gelegenheid hem te vragen of ik daar wel veilig heen kan. "Geen enkel probleem", zo verzekert hij mij. Dus een dezer dagen ga ik daarnaartoe. Hij is een oud-student verpleegkunde van mij, hij werkt in Youwarou, ver in gevaarlijk gebied achter de Niger. Ik noem liever niet zijn naam, dat zou hem in gevaar kunnen brengen. Hij vertelt omstandig dat de jihadisten er de scepter zwaaien, maar wanneer je je aan de sharia-wet houdt heb je geen probleem. De vrouwen zijn verplicht sluiers te dragen en het is ze verboden zich naakt in de rivier te wassen. Muziek maken is er niet bij en meer van dat soort dingen, maar als je je aan de regels houdt doen ze je geen kwaad. De overheid is er nauwelijks aanwezig. Militairen, voor zover die dan wel aanwezig zijn, en jihadisten zitten zij aan zij, maar het zijn de laatsten die de orde handhaven. De jihadisten handhaven de orde en spreken recht, de militairen zitten er voor joker bij. De jihadisten patrouilleren in groepjes van 4 of 6 man, de mitrailleur in de aanslag. Interessante om te weten! Overigens is dit voor blanken een gebied om absoluut te vermijden.

Dinsdag
Ik krijg bezoek van de vader van de jonge student van gisteren die zegt geen geld te hebben voor de reparatie van zijn laptop. Een vervelende man, maak ik niet vaak mee. Hij heeft geen geld maar hij belooft uiteindelijk na reparatie de te bestellen onderdelen te betalen. Zo niet, dan houd ik de laptop, zo houd ik hem voor.

Woensdag
Vandaag een stille dag. Ik kan de deur niet echt uit want gisteravond heeft het zwaar geregend. Vervelend, want ik wil liefst een paar droge dagen zodat ik er wel op uit kan. Ik moet langs de scholen om mijn kinderen in te schrijven.

Ik probeer nu visa te regelen voor Amatigue en Saïdou, die zijn uitgenodigd in Nederland, half november door de Stichting Parners Dogon. Ik hoop dat het gaat lukken, want de aanvraag is tegenwoordig niet meer zo heel makkelijk.
Verder heb ik al mijn moed bij elkaar geraapt en voor het eerst mijn drone de lucht in gejaagd. Hij doet het goed, boven van het dak. Voorzichtig leren het ding te besturen, het kost nog wel wat extra oefening en kennis. Het viel mij mee dat niet de hele buurt te hoop liep, niemand had hem in de gaten. Zelfs de Sanogo's hebben niets gemerkt.

Donderdag
Ik moet eraan geloven, de scholen beginnen op 2 oktober. Ik heb een tiental leerlingen, die ik moet inschrijven op vijf verschillende scholen. Twee van die scholen zijn moeilijk bereikbaar vanwege water en modder, dus ik besluit mijn auto ergens te parkeren en het lopend te proberen. Een vriendelijke meneer die mij wel kende wilde mij op de bromfiets brengen, maar ik wilde liever lopen, toch ook beter voor mijn gestel. De eerste school was Yoland Bresson, waar Seyo aan haar derde jaar verpleegkunde begint. Promoteur Traoré vertelde dat het slagingspercentage drastisch is opgevoerd en hij verwacht dit jaar zelfs een slagingsscore van 100%. De examens vallen opeens onder een ander ministerie en daardoor zijn de eisen niet meer zo idioot hoog. Ik aarzelde al een aantal jaren om er studenten in te schrijven, want het slagingspercentage was krankzinnig laag, meestal kwam het niet uit boven de 30%. Daarna naar de school voor AmaHiré, die het achtste jaar moet overdoen en dat moet nu wel lukken, want, ondanks haar achterstand trok ze enorm bij het laatste trimester en kan ze dan volgend jaar voor haar eindexamen gaan. Het was nog best een stukje lopen en ik wilde mijn voeten drooghouden. Op de terugweg moest ik weer een plas water oversteken, waar men stenen had neergelegd. Bij de laatste gleed ik uit en maakte een lichte duikeling. Het is goed afgelopen. Bij de twee andere scholen had ik minder succes, want de directie was afwezig. Daarvoor moet ik terug, gelukkig zijn die makkelijker te bereiken.

Zaterdag
Gisteravond heb ik heerlijk gegeten in de Auberge Canari, ik was daaraantoe, even de deur uit na een dag van afzien met laptops. Ik sprak daar met de vriendelijke eigenaresse Martine. En natuurlijk hadden we het over de veiligheid. Ook zij verklaarde dat er in onze omgeving geen verhoogd risico is, we waren het met elkaar eens. Er is gen enkele reden om niet deze kant op te komen.

Vandaag vindt in Mopti de inauguratie plaats van het hoofdkwartier van de G5-Sahel, de snelle-interventiemacht tegen terrorisme en jihad. Er vliegt de hele dag een heleboel door de lucht. Helikopters en kleine vliegtuigjes cirkelen boven Sévaré. Het lijkt best serieus. President Ibrahim Boubacar Keita (IBK) is in de buurt en ontvangt delegaties uit de vijf deelnemende landen. Het strategisch gelegen Sévaré met zijn goed geoutilleerde vliegveld wordt voorlopig het centrum van de snelle-interventiemacht. Hoop dat die macht uiteindelijk iets oplevert, al heb ik wel mijn twijfels. De jihadisten blijven in het voordeel. Zij kunnen op elk moment een aanval inzetten en dan verdwijnen ze weer in de nacht. De militairen bezetten vaste posten en kunnen niet veel meer doen dan afwachten. Overdag voeren zij patrouilles uit en vissen achter het net. Er zouden plannen zijn voor een post bij Léré, tegen de Mauritaanse grens en een ander aan de overkant van de Niger bij Mopti. Ik ben onder de indruk van de voortvarendheid, de eerste berichten stammen uit de maand juli. Normaal gaan er bij een dergelijk project jaren voorbij en dan moet je maar zien dat het van de grond komt. De interventiemacht kost meer dan 400 miljoen euro per jaar, het merendeel moet uit het westen komen. Tot nu toe heeft Macron pas 50 miljoen euro bijeengesprokkeld. Eind deze maand moet het eerste commando al paraat zijn. We will see.

Ik had niet echt een goede dag. Ik heb slecht geslapen, ik had weer een paar nare aanvallen van kramp in mijn benen.
Bij de installatie van een CAD-programma crashte de harddisk en restte mij niets anders dan een nieuwe installatie. Maar eerst moet ik al zijn bestanden redden en nieuwe USB-poorten bestellen, want die zij intern afgebroken. Bij een andere laptop min of meer een eender probleem. Het is soms om moedeloos van te worden. Het gaat meestal om oude spullen die eigenlijk aan vervanging toe zijn.