Willem Snapper's nieuwsbrief nr 471 van 25 september 2016.
U kunt zich aan- of afmelden voor de aankondiging: wsnapper@mopti.nl
zaterdag 24 september: officiele opening van le Lycée Technique in Sangha (Stichting Dogon Onderwijs)
Zijn er eigenlijk wel Nederlandse militairen in Mali??
en
Pobanne is weer vrij
Maandag
"De missie in Mali gaat uit als een nachtkaars in de Volkskrant
Kolonel van de commando's: 'We moeten weg uit Mali' in Metronieuws
Militairen snakken naar einde missie in Mali in Leidsch Dagblad
Leger langer in Mali, marine naar Libië in het AD
'In Mali presteren we onder ons niveau' in het Eindhovens Dagblad
Strategische armoede plaagt Nederlandse missie in Mali Follow the Money (nooit van gehoord)".
Een aantal koppen van de laatste dagen in de Nederlandse pers. Het lijkt wel of er een soort hetze aan de gang is om de Nederlandse missie in Mali weg te krijgen. Het is jammer, met steeds meer van zulke berichten in de pers zal de steun bij de politiek snel afbrokkelen. Ben ik dan de enige die hoop dat de militairen blijven?
Het is ook een beetje de schuld van Defensie. Zij weigeren relevante informatie naar buiten te brengen over wat men daar in en rond Gao nou precies doet, er is een totaal gebrek aan communicatie. Het klopt dat er bijna geen Malinees is die weet dat er een flink contingent Nederlandse militairen in Gao zit, dat komt zeker omdat er niets naar buiten wordt gebracht. En ook ik begin zo langzamerhand te twijfelen aan het nut van de missie. Wordt er niet enorm veel geld weggegooid in de "gevaarlijkste militaire missie ooit"?
Want was er niet toegezegd dat de missie meer zou zijn dan het zekeren van de veiligheid? Zou er niet ook iets gedaan worden om de bevolking te helpen en dat de missie meer doet dan verdedigen alleen. Zouden er geen projecten worden opgestart, zoals het verbeteren van wegen, het opruimen van mijnen, misschien de wederopbouw van scholen en ik weet al niet meer? We horen er nooit iets van. Het lijkt erop dat de militairen zich uitsluitend hebben beziggehouden met het beveiligen van hun eigen kamp, met het zich ingraven achter dikke zandwallen, zonder dat ze zich ooit vertonen?
Ik was al weken zo tevreden, er zijn nauwelijks nog stroomstoringen, maar net als je je dat realiseert, floep, om zeven uur vanmorgen, geen stroom.
het lijkt erop dat deze Bozo-hutten het niet lang meer houden
In het noorden vinden steeds vaker schermutselingen plaats tussen de diverse rebellengroepen. Eind vorige week leidde dat weer tot een dozijn doden en meerdere gewonden. Ik heb het idee dat de wil om er wat van te maken snel aan het afkalven is, erger nog, het lijkt of een regelrechte burgeroorlog ophanden is. Het gaat voornamelijk om onenigheid tussen de verschillende Touareg-stammen. En daarnaast heb je dan nog de jihadisten, die zich mogelijk even afzijdig houden en de macht overnemen zodra de strijd tussen de Touareg een beetje is uitgewoed, zoals ook gebeurde in 2012. Zo gemakkelijk als toen zal dat niet gaan, zolang het Franse leger nog in de buurt is.
Ik lees ook over een probleem met de dieselolie in Mali en andere West-Afrikaanse landen. De brandstof zou een veel te hoog zwavelgehalte hebben, tientallen, nee honderden malen, de toegestane hoeveelheid zoals die in Europa is toegestaan. De dieselolie wordt nota bene geleverd via Nederlandse bedrijven uit Amsterdam en Rotterdam. De brandstof wort vermengd met overtollige chemicaliën, die men in Nederland liever kwijt dan rijk is. De misstand werd aan de kaak gesteld door de Zwitserse organisatie "Public Eye". Het zijn natuurlijk niet alleen de Nederlanders die zich bezighouden met dit soort praktijken, het zijn ook de Malinese importeurs en benzinepompen, die zich een inferieure kwaliteit in de maag laten splitsen om er maar zoveel mogelijk aan te verdienen. De bevolking weet van niets. De brandstof schijnt werkelijk een groot gevaar te zijn voor de gezondheid van de bevolking.
Om twee uur komt alweer een jongeman langs, hij spreekt geen Frans. Als ik Adama erbij haal om te vertalen, wil hij van mij 200 cfa (30 cent), het is helemaal niks, maar ik weiger. Als ik hem iets geef komt hij subiet een andere keer terug. Maar het is moeilijk, ik heb miljoenen in huis en ik geef hem geen 200 francs, het knaagt.
Gisteren haalde ik wat boodschappen bij de Miniprix, ik kwam in gesprek met eigenaar Coulibaly, die zich beklaagde dat de route du Petit Palais zo slecht was en dat hij twee jaar geleden een bijdrage van 30 euro had gegeven aan het ziekenhuis Gavardo, omdat hij dacht dat zij de grote reparatie van de weg hadden gefinancierd. Ik was daar hogelijk verbaasd over, want het initiatief en de financiering kwam alleen van mij en dat wist hij niet. Maar wat ik niet erg galant vind is waarom het ziekenhuis die bijdrage niet aan mij heeft doorgesluisd, ze hebben het lekker in eigen zak gestoken. Kwalijk! De weg had mij bijna 4.500 euro en twee jaar eerder ook nog eens zo'n bedrag.
Over stroomonderbrekingen gesproken, ook vanavond zat ik alweer tweemaal enige tijd in het donker.
Op het nieuws kom ik een aankondiging tegen van een tentoonstelling van de beroemde fotograaf Malick Sidibé: The Eye of Modern Mali, foto's uit de jaren 60. De tentoonstelling is in Londen, dus wie weet, als u toevallig in Londen bent, is die tentoonstelling misschien de moeite waard?
Dinsdag
Pobanne is weer uit de gevangenis. Al een paar maanden weiger ik de oudste en minst bekende Sanogo geld te geven, om de paar dagen belde hij mij of stuurde hij een sms. Nooit duidelijk waar hij het voor wilde gebruiken. Ik werd het steeds meer zat. Laat hem werken, hij is schilder en van tijd tot tijd moet hij meer dan genoeg verdienen. Maar waar het geld blijft wat hij verdient blijft ook voor zijn vader Sékou een raadsel. Dit keer had zijn huisbaas hem gedagvaard vanwege twee maanden achterstallige huur, samen 20.000 cfa. Als hij dan niet betaalt, wordt hij van zijn bed gelicht en verdwijnt hij achter de tralies. Dus toen Sékou mij vanmorgen van zijn detentie op de hoogte bracht bleef mij niet anders dan die 20.000 cfa te betalen (30 euro), plus een boete van 5.000 cfa.
Woensdag, alweer tegenslag. Morgen zou de zaak voor de geboorteakte van Pauli door de rechter worden behandeld, het zou niet meer dan een hamerstuk zijn. Maar ik kom erachter dat het morgen Onafhankelijkheidsdag is en dus is er helemaal geen zitting! Dat betekent alweer een week verloren en dat het diploma van Pauli er definitief niet op tijd komt, op 1 oktober beginnen de scholen. De aanvraag is door mij bijna drie maanden geleden in gang gezet.
En rond een uur of vier waren daar Jur en JanJoost, met voor mij een heleboel cadeautjes. Fijn om ze even over de vloer te hebben en ook erg fijn dat ik af en toe lekkere dingen kan bestellen, zoals een heerlijk stuk oud belegen, een aantal worsten, noten en enkele blikjes zalm. De tonijn die je hier altijd wel kunt kopen, komt mij soms de neus uit. Zalm heb ik hier nog nooit gezien. 's-Avonds aten we gezellig samen in de Via Via. Bij mij stikt het buiten van de muggen, maar niet in de Via Via.
Ik ben wel een beetje aan het eind van mijn latijn. Ik heb de afgelopen tijd behoorlijk moeten buffelen, veel lastig computerwerk, voorbereiding voor de komst van JanJoost, al is het maar voor één nacht, misschien later nog een.
Donderdag vertrekken Jur en JanJoost alweer naar Sangha, voor de opening van het Technisch Lyceum in Sangha, er worden vele autoriteiten verwacht, onder wie een viertal ministers en mogelijk ook de nieuwe Nederlandse ambassadeur. Amatigue probeert mij over te halen om erbij te zijn, maar ik zie ervan af, toch een beetje om gezondheidsredenen. Ik wil een beetje bijkomen van de drukke tijd van de laatste weken.
er blijft nog maar een streepje over van de Bozo-huizen in het midden van de Niger
Vrijdag
Ik rijd naar het gemeentehuis in Mopti voor het bewijs van onvermogen voor de vader van de gehandicapte Aldjouma. Ze hebben natuurlijk weer geen dossier ontvangen, maar na een paar telefoontjes komt er toch beweging in de zaak. Ik moet er twee uur op wachten, maar dan krijg ik eindelijk het document toch overhandigd. En ik maak meteen een paar foto's van het hoge water van de Niger, als ik het zo inschat scheelt het nog een meter voordat het water over de dijk stroomt. Een eindje verderop ligt een boom in het water, losgewoeld door het hoge water. Die bomen vormen misschien een reëel gevaar, als zij omvallen kunnen zij een flink gat in de dijk slaan. Ik geloof niet dat men eraan denkt om zo'n gevaarlijke plek met bijvoorbeeld zandzakken te verstevigen.
het is waarschijnlijk nog minder dan een meter en het water stijgt nog steeds,
de hoogste waterstand wordt verwacht in december
Gisteren is in Rome George Fongoro overleden, de bisschop van Mopti. Hij was al lange tijd ziek en verbleef voor het grootste deel van het jaar in Italië. Hij nodigde mij met enige regelmaat uit voor de maaltijd bij speciale gelegenheden, waar de drank steeds overvloedig vloeide. Ik heb goede herinneringen aan de aimabele man, zijn overlijden is toch even slikken, hoewel ik hem al lang niet meer heb meegemaakt.
Vanwege alweer een stroomstoring ben ik maar naar een restaurant gegaan, ik was al lang niet meer in de Teranga geweest, alles leek helemaal normaal, maar ik was de enige klant. Als ik er niet was hadden ze geen enkele. En ik heb er lekker gegeten, maar in tegenstelling tot de Via Via waren er wel veel muggen. Terug thuis was er gelukkig weer licht.
Zaterdag
Weinig opzienbarende zaken. Eindelijk kwam de vuilnisman langs, hij was geloof ik al een maand niet meer geweest, de troep stapelde zich op en ik kon bijna niks meer kwijt. Het is zeker, morgen zit onze grote vuilnisbak al weer vol met afgevallen blad. Ik kan ze niet aan hun verstand brengen dat alleen het echte afval in de bak hoort en geen bladeren, waardoor ik het echte afval niet meer kwijt kan. Van afvalscheiding willen ze niets weten. In elk geval hebben ze een viertal computerwrakken meegenomen, die ben ik lekker kwijt. Een defecte flat screen werd apart gehouden, als je die in je huis neerzet betekent dat status, of hij nou werkt of niet.
